Hayir bu olamazdi. Yillar sonra. Aglamak istiyordum. Bana elini uzatan kisi babamdi. Elini bana dogru iyice uzatti. Tam tutacakken oksuruk sesi geldi ve kalp atisinin durdugu hissettim. Ne kadar siki siki tutsamda babamin elini, ne kadar bagirsam cigliklar atsam da bir sekilde elleri elimin aradindan kayip gitmisti bile. Yine olamazdi. İkinci sansimdi bu. Yine kaybedemezdim babami. Zaten annemde benden bu yuzden nefret ediyordu. Evet evet. Annem babami benim oldurdugumu dusunuyordu. Fakat benim hic bir sucum yoktu. Bu asil annemin sucuydu. Annem eger o gun babama sinirlenip evden kovmasaydi bunlarin hic biri olmazdi. O gun soyleydi. Daha ilkokul 2. Siniftaydim. Siradan bi gundu. En azindan oyle devam ediyordu. Yine her zamanki gibi okuldan eve yeni gelmistim. Annem o zamanda beni cok sevmezdi. Fakat o zamanlar bunu fark edememistim. Annem kapiyi acmisti. Gec demisti. Ben o gun ilk defa babamin o saatte evde olup agladigini gormustum. Hen babamin yanina kostum.
-Baba noldu neden agliyorsun neden bu saatte buradasin demistim.
Babamda
-yok birsey kizim isten izin aldim.cunku basim cok agriyordu.
-Peki neden agliyorsun baba?
Babam gozyaslarini gizlemeye calisarak
- Aglamiyorum kizim gozume birsey kacti diyebilmisti sadece
Cocuk akli iste bende inanmistim. Hemen ellerimi yikadim ve istumu degistirdim. Salona gittigimde annem ve babam cok kotu bir sekilde kavga ediyolardi. Daha dogrusu annem babama yarinlar yokmuscasina bagiriyordu. Babamda "sanki" annnem hakliymis gibi uslu bi kedi gibi annemi finliyordu. Bi anda babam konusmaya calisinca annem:
- CİK GİT BU EVDEN Bİ DAHA YUZUNU GORMEK İSTEMİYORUM SEREFSİZ ADAM. Diye bagirmisti. Kardesimde bi yandan çığlık atarak agliyordu. O an cok korkmustum. Olayi anlayamamistim ama babami bir daha gormeyecegim diye cok korkmustum. O bi dunyada bana deger veren, beni tek seven insandi belkide. Babama sarildim ve anneme aglayarak
-Anne lutfen babam gitmesin demistim
Annemde o anlik sinirle herhalde bana guclu bir tokat qtmisti. Daha cok aglamaya baslamistim. Nefes alamiyordum. Babam anneme bagirdi ve gel kizim gidiyoruz demisti. Babamin elinden tuttum hala agliyordum. Arabaya bindik babam hiz yapmaya baslamisti. Ve bi anda... Sonrasını hatirlamiyorum. Gozumu hastanede acmistim. Annemin su sesini duydum. SENİN YUZUNDEN. HEPSİ SEJİN YUZUNDEN. BABAN SENİN YUZUNDEN OLDU. Ve sanirim tekrar bayilmistim ki yine jic hirsey hatirlamiyorum . Annemin bagirislariyla kalktim. YA BEN NİYE HEP GEC KALİYORUM. Neyse hizlica hazirlandim ve evden ciktim. Okula birskin kosmayi resmen ucuyordum.
(Belkide Dolunayi daha cok gormek icindir😉)
Okula yetismitim. Asyanin yanina oturdum ve selam verdim. Dolunaya baktim ama yoktu. Gec gelir diye dusundum. Ve evet. Dersi yarisinda gelmisti. Hoca baya kizmisti. NEE ODAMİ UYUYA KALMİSS. KESİN RUH ESİM VAR YA. Her neyse. Dolunatin gozleri birini ariyordu sanki. Gozleri butun sinifi gezdi ve bana gelince durdu. Kisa bi bakisma bile karnimda kelebeklerin ucusmasini saglamisti. Yerine gecti. Ve bana el salladi. Ne yapacagimi bilemedim ve bende yuzume hafif bir gulumseme takinarak el salladim. Utanmistim. Asyaya dondum. ALLAHİM BU KİZ NİYE SURRKLİ UYUYODU. Uyandirmak istemedim. Bende uyuyayim dedim. Kafami siraya koydum. Dolunayin oldugu kisima cevirdim kafami. Dolunay gulerek beni mi izliyordu yoksa bana mi oyle geliyordu. Kafami cevirmek yerine bende ona baktim. Ve uyuya kalmisim. Uyandigimda basimin ucunda dolunay ve bir kac erkek grupca sohbet ediyolardi. Kafami kaldirdim. Kafami kalfirdigim anda Dolunay gozlerini yine benim gozlerime dikti.
(Kesin asik kiz)
Asyaya dondum. Sonunda oda uyanmisti. Ve kapiya bakti. Bak su dun senin carptigin cocuk degil mi dedi. Bende kapiya baktim. Aaa gercekten bu atesti. Bana el sallafi. Ve yanima gel isareti yapti. Ne kadar usensemde kalktim ve yanina gittim. Dokunay beni gozleriyle takip etti. Atesin yanina gittigimde arkami dondum ve Dolunaya baktim. Biraz sinirli bakiyordu. Ay bide kiskaniyo yicem diye gecirdim icimden ates eee naber diye sordu. Ve zil calana kadar sohbet ettik. Zil caldiginda birbirimize gorusuruz dedik ve ben arkami dondum. Dolunay sirasina oturmus atese ve benim durdugum yere sinirli bir sekilde bakiyordu. Yerime gectim ve iceriye girdi. Ders boyunce Dolunay bana hic bakmadi. Ne yalan soyliyeyim kirilmistim.
(Salak misin kizim ortada bir sey yokken neyine kiriliyon)
Ders cok sikici olsada bir sekilde bitti. Dolunay yanima geldi ve:
- O kimdi? Diye sordu
- Arkadasim sanane dedim
Somurtarak gitti. Aslinda beni kidkanmasi hosuma gitmisti. Asya kalkti ve soyle dedi:
- Bu kesin senden hoslaniyo he benden demesi.
- Kizim insan bi yasam belirtisi verir oldun sandim iki derstir uyuyon.
Bi saniye ne demisti o. "Dolunay sen den hoslaniyo" . Yerimde duramicak kadar sevinmistim aslin da ama vok belli de etmek istemedim. Asyaya donup. Emin misin? Diye sordum. Oda evet anlaminda kafasini salladi.Ne kadar belli etmemeye calissamda icten bir gulumseme yayildi yuzume. Asya:
- Sende ondan hoslaniyorsun demi? Dedi
İnkar edemezdim. Evet bende ondan hoslaniyorum demeyede gotum yemedigi icin sadece emin degilim digebilmistim. Asya ayni su bakisi atmisti 🤨🤨🤨.
- Kimi kandiriyon oyle pis asik olmussun ki kizim sen. Dedi.
- O kadar belli oluyo mu yaa.
- Tabi kizim.
- Belkide fark etmistir.
- Belkide...
Bi anda ortam sessizlesti. Neden sinifin bi anda sessizlestigini anlamak icin hafif parmak ucuna kalktim ve hocanin geldigini, zilin coktan caldigini fark ettim. Fakat bi eksik vardi. Dolunay neredeydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ AY
Ficção Geral"Gunes okulun ilk gununde bir ruya gorur. Bunu sadece bir ruyadan ibaret oldugunu sanan gunes yaniliyordu. Bu ruyalar bazi sirlarin kilidini acacakti*
