~7. Bölüm~ Mavi Elbise Ve Şarkı

20 6 2
                                    

Medya: Yiğit

Su'yun ağzından:

Okuduğum kitabı bırakarak gerildim. Yaptığım hareket ile kısa bir süreliğine baş dönmesi yaşadım, biraz bekledikten sonra ayağıya kalkıp odamdan çıktım. Mutfaktan kokular gelince kaşlarımı çatıp oraya doğru yol aldım.

Mutfak kapısından içeri girdiğimde beni bir duman yoğunluğu karşılamıştı. Hafif bir şekilde öksürüp mutfaktaki kişiyi duman yüzünden tanımaya çalıştım.

Esra önünde bir tepsi ile bakışıyordu. "Esra? " Dediğimde bana döndü.

"Efendim abla? " Dedi.

"Bu mutfağın hâli ne böyle? Ne yaptın? " Deyip ona doğru yaklaştım. Yaklaştığımda tepsinin içinde siyahlıktan DNS'ı görünmeyen şeye baktım. "Buda ne? " Dedim tepsiyi işaret ederek.

"Kek yapmak istemiştim sadece" dediğinde keki yaktığını anladım. Bizim günlük rutinlerden biri olmuştu Esra sayesinde.

"Yine mi? " Dedim göz devirerek.

"Ya aslında her şey çok güzel gidiyordu sonra anlamadığım bir şekilde her şey konrtolümün altından çıktı" dedi.

"Çıkaracam şimdi ben seni kontrollümün altından" dediğimde de masum masum bakmaya başlamıştı. "Buraları tertemiz yapacaksın" deyince gözleri sonuna kadar açılmıştı.

"Bunu bana yapma" dediğinde gülümseyip omuzuna 'kolay gelsin' der gibi yavaşça vurdum.

"Kolay gelsin Esracığım" deyip mutfaktan çıktım. Çıktığım gibi Nur karşıma çıkmıştı.

"Mutfaktan gelen dumanlar ne abla? " Dedi.

"Esra'nın her zamanki gibi sakarlığı" dedim.

"Mutfağı mı yaktı yoksa? " Dediğinde gülmüştüm.

"Onun gibi bir şey" dediğimde o da gülmüştü. Bir süre sonra

"Abla dışarı çıkalım mı? Esra'da çeksin cezasını" dediğinde biraz durdum. Olabilirdi aslında.

"Tamam, olur. Sonra Esra ile de çıkarız" dediğimde gözlerinde çocuksu bir parıltı geçti. Bugün ikimizinde dersi yoktu ve bu olay çok nadiren gerçekleşen bir şeydi.

"Ben hazırlanıp geliyorum" deyip hoplaya zıplaya odasına doğru çıkmaya başladı.

3 saat sonra:

"Alışverişe mağazasına da gidelim mi?" Deyince Nur, ona döndüm.

"Olur" dedikten sonra en yakın olan lüks bir alışveriş mağazasına girdik. Para sıkıntımız yoktu. Gerek ailelerimiz veriyordu, gerek çok zor durumda kalınca geçiçi bir işte çalışıyorduk.

Nur diğer tarafa kapalılar için olan reyona gittiğinde, bende dikkatimi çeken reyonları dolaşıyordum. Elime gelen mavi bir elbise ile incelemeye başladım. Sade, dize kadar gelen, bol bir mavi elbiseydi. Gözüme çok güzel gelmişti.

Elbiseyi askılıktan alarak önümde duran boy aynasından elbiseyi üzerime tuttup nasıl olduğuna baktım. Güzel duruyordu ve mavi renk bana yakışıyordu. Arkamda duyduğum ses ile bakışlarımı bedenimden ayırıp aynadan seslenen kişiye baktım.

Alaz! Evet oydu. Yeniden ve yeniden karşılaşmıştık. Evrenin bize yoladığı mesaj mıydı bu?

"Yakışmış" demişti. Arkamı dönerek şaşkın bakışlarla ona baktım.

"Yine? " Dedim kısık bir sesle. Bunun üzerine gülümseyerek

"Yine karşılaştık" diye devam ettirmişti.

3 Kız 1 HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin