Gül Dökümü

𝐁𝐨𝐥𝐮𝐦 𝐗𝐗𝐗𝐈𝐈

Rehtanland, büyük kısmının liman şehirlerinden oluşması ve dağların da şekillerinden ötürü neredeyse her zaman ılıman bir ülke olmuştu. Kışlar dahi pek kar yağışı olmadan genellikle yağmurla geçip giderdi, bu kış da onun gibi kışlardan biriydi. Kralın ayrılmasının üstünden iki ay geçmiş, aralık başlamıştı. Aralığın geldiğini haber veren tek şey de biraz daha çetin esen rüzgarla dağların tepesinde az biraz görülen kar tabakasıydı.

Kar yığınının üstünden geçip giden rüzgar, yerleşim yerlerine vurduğunda hava olması gerekenden de soğuk hissettiriyordu. Yapraksız kalmış ağaçların hassas dalları, bu ritimle sallanırken üşüyen halk da dışarıdaki işlerini ivedilikle bitirip evlerine kaçışmak için fırsat kolluyordu.

Başkentin çevresindeki şehirlere giden yol, eğri büğrü ve her beş yılda bir düzeltilmesi gereken ince uzun kaya parçalarından yapılmıştı. At arabaları için ideal olsalar yayalar bu yollarda rahat edemiyor, çamura saplanmamaya çalışırken uzaktan bakanların gözüne seksek oynuyorlar gibi görünüyorlardı.

Başkent Foyer'e iki saat uzaklıktaki yerleşke, sattıkları ürünlerin çeşitliliğiyle bilinirdi. Senriah İmparatorluğu'nun en büyük limanlarından birine sahip olma onurunu taşıyan yerleşkede türlü ırklardan insanlar ve getirdikleri çeşit çeşit kültürel ganimetler gözlemlenebilirdi. İmparatorluğun kötü şöhreti bile ticaretin ve para kazanma isteğinin önüne geçememişti.

Yerleşkenin sahip olduğu avantajlara kulak asmayanlar, Alphonse ve Mirell olmuştu. Bir de yanlarında getirdikleri Bernard ile Gianna. Denize kıyısı olmayan krallıklardan gelmişlerdi, sevinmeleri işten bile değildi. İki sakin prensesin de gözleri sonsuzla uzanan denizde, onun güzel mavi tonunda ve üstüne düşen güneş yansımasındaydı.

Roselle belini kütletti. "Kış olmasa kesinlikle denize girip yüzerdim birkaç saat..."

Halk, Prens Durand ve prensesleri görünce paniklemişti, sesler yükselmişti. Pazar tezgahlarını daha iyi göstermek için eşyaları silmeye başlayanlardan efendilere içecek ikram etsinler diye gençlere bağıran yaşlılara kadar limana uzanan yol boyunca herkes iki yana çekilmişti. Noéline'in dikkati hızlı dağılmış, kar kürelerinin dizili olduğu tezgaha dalmıştı gözleri. Her birini gözleriyle tararken ne olduklarını anlamaya çalışmıştı.

Mirell'in dikkatini ise onun az solunda olan bir kilim dokuma tezgahı çekmişti. Bol giysili birbirine benzer üç kadının ardında çeşitli kilimler asılıydı, her birinin üstünde çeşitli renkten iplerle desenler vardı. Tezgahın üstüne kurulmuş stantta da kullanılan iplerin renklerine göre anlamları çizilmişti. Yeşil huzur içindi, açık mor ilham, turuncu tutku, mavi özgürlük diye gidiyordu açıklamalar.

Zaten her ihtiyacı ve isteği başkentte bulunduğu için buralara alışveriş amaçlı gelmezdi Durand, Roselle bu yerleşkeyi ziyaret etme fikrini söyleyince yolları düşmüştü buraya. Hiç kimse memnuniyetsiz değildi, Durand için bu yeterdi de artardı bile. Hiçbir şeyin ilgisini çekmiyor oluşunu kullandı ve prenses arkadaşlarına bildiği kadarıyla pazarda satılan her şeyi anlattı.

Güneş batmaya başlayıncaya dek pazarda dolaştılar, prenseslere her şey bedava verilse de onlar birkaç ufak hediyeden fazlasını kabul etmemişti. Bu hediyeler de şimdi Chloe'nin kolundaydı, Noéline desenlerini çok sevdiği, Einamida yapımı bir bez çanta almıştı.

Roselle ve Noéline halsiz düşmüştü, tüm pazarı turlamak ve o kadar kişiyle konuşmak herkesin gücü büyük ölçüde tüketmişti. Bunun için Durand, o meşhur limanda bulunan pahalı restorana götürmüştü misafirlerini.

Mirell, sinir bozucu kâhyanın yokluğundan yararlanmıştı ve Durand'ın yanındaki yerini almıştı. Diğer yanında Roselle vardı, menüdeki çeşit çeşit yemekleri inceleyip her biri hakkında fikir soruyordu. Durand, açıklama yapmayı seven biri olarak bundan memnuniyet duyuyordu. Mirell de araya girebildiği kadar girmeye çalışıyor, yerli yersiz fikirler söyleyerek kendisini de Gianna'yı da sonrasında çok utanacakları durumlara sokuyordu. Köşeden onu izleyen Alphonse'un dudaklarının kıvrılışını hissediyordu ruhu.