SOMEONE said that long relationship last forever, kasi sa tagal nyo ng magkasama at halos kilala nyo na ang lahat ng bagay tungkol sa isa't-isa, malabo na mag hiwalay pa kayo. Kahit na magka problema kayo eh mas iisipin nyo ang tagal ng pinagsamahan nyo kesa sa sakit ng naramdaman nyo.
Panghihinayang..
The fear of losing all those years you spend together and the memories you made together is what holding a person to let the relationship go even it was already ruined.
What funny is, matapos kang lokohin ay pwede mo silang patawarin at mag simula ulit. Pero hindi iyon ganon kadali.
Kayang burahin ng sorry ang galit, pero hindi kayang burahin ng sorry ang sakit.
One you forgave them, your relationship will never be the same. Mabubuhay ka at magpapatuloy lang na puro duda ang laman ng isip. You will be very sensitive about things na kahit ikaw ay ku-kwestuyin mo ang sarili mo kung tama ba ang ginagawa mo.
You will live with full of doubt at sa oras na mag-away kayong dalawa ay mau-ungkat ang ginawang kasalan ng isa..at paulit-ulit lang itong mangyayari hanggang sa tuluyan nyong masira ang isa't - isa. You will both ruined each other in the end, with nothing left but hate.
As much as I want to confront and throw questions, I make my self busy with work kahit pa hindi naman iyon minamadali. Martin keeps on calling me and sending messages with sorry and I love you in it. He even went to my apartment and stay there for so long, but I never once open the door for him.
He went again next day and I stayed again inside. Never wanting to see him, literal na hindi ako lumabas kahit bumili ng pagkain ay hindi ko na ginawa. Nang kinagabihan ay andoon parin sya sa labas, naka sandal sa pintuan na tila tulog.
Nasasaktan ako ng makita ang kalagayan nya. He look so lost, hurt and tired. Napansin ko din na ganoon padin ang suot nya.
Ibig sabihin ay hindi sya umuwi mula kahapon?
I bit my lip as my eyes started to blurred because of tears, attempting to come and fall out. Ilang minuto ko pa syang pina nuod bago nag desisyon na buksan ang pinto at yakapin sya. Ngunit bago ko pa man iyon magawa ay nakita ko syang tumayo at mabagal na naglakad palayo.
Uuwi na kaya sya?
Nag tatalo ang isip ko kung tatawagin ko sya o hayaan nalang syang umalis. Sa bawat paghakbang nya ay bumibigat ang pakiramdam ko kaya naman mahigpit ang kapit kong pinihit ang handle ng pinto bago nag simulang maglakad palabas para sundan sya. Nang hindi ko sya makita sa labas ay parang gusto ko nalang umiyak ulit.
Pagod na pagod sya. Gusto ko syang yakapin ng mahigpit at patawarin. Gusto kong magsimula nalang kaming muli at kalimutan ang nangyari.
Kaya nang makita ko ang kotse nyang paalis ay nagmadali akong pumara ng masasakayan at pina sundan sya.
"Manong, pa sundan naman po iyong itim na kotse na nasa harapan." tumango ang driver at nag simula ng mag pa andar.
Buong akala ko ay pauwi na sya pero nag iba ang direksyon na tinahak nya. Pabilis din ng pabilis ang kanyang pagmamaneho kaya naman muntikan na syang mawala sa paningin ko. Mabuti nalang ay nakaka sunod sa kanya si manong kahit pa maka distansya sya ng bahagya mula sa amin.
"Ma'am, hanggang dito nalang po." Wika ni manong n huminto ang kotse. Tumango ako kay manong at nag abot ng bayad nang hindi ko ina alis ang tingin sa kotse. Nang maka baba ako ay pina nuod ko ang paglabas nya mula sa sasakyan at pag lampas sa dalawang malalaking tao na naka pwesto sa pintuan.
Without wasting more time, sumunod at pumasok sa kung saan siya pumasok kanina nina lang. Hindi naman ako hinarangan ng dalawang lalaki kaya naman ay mabilis ang paglakad ko para mahabol si Martin.
YOU ARE READING
Loveless Affair
Romance[ Highest Rank: #29 in theoffice ] Veronica Del Mundo Aquino accepted the wedding proposal of her long time boyfriend. She was willing to be a good and full time wife at the future which lead her to resign to her 6 years work as a secretary in her...