MOTORCU COCUK (ARA VERILDI)

1.9

Evett günün ikinci bölümü geldii biraz erken geldi çünkü şimdi yazmak istedim ama belki yinede akşam yeni bölüm atarım söz veremiyorum ama elimden geldikçe atarım işlerim olabilir neyse size iyi okumalarrr üstte adanın fotoğrafı var

İyi okumalarrrrrr

----------------------------

Emir kollarını belime dolamış benden özür diliyordu ne tepki vermeliydim istersem şu anda onu itebilirdim ama itmeyecektim o benim sevgilim ve ona güveniyorum benim bilmemem gereken şeyleri karıştırmamam gerekiyordu belkide haklıdır belkide şu anda yaşadıģım kıskançlıkla onu suçluyorumdur belkide onun hiçbir suçu yoktur güven benim için en önemli şeydi ve ben emir e güveniyordum

Kollarımı onun beline dolayarak seni affedin anlamında sarıldım şu anda etrafta hiç kimse yoktu ve emir ile ben okulun dışında sarılıyorduk bide galiba emir saçımı kokluyordu normalde insanların bana dokunmasından nefret ederdim ama şimdi onun bana dokunuşlarından nefret etmiyordum tam tersi bende ona sarılıyordum tuhaftı ama güzeldi "beni affettinmi" dedi gözleri dolmuştu ama ağlamıyordu kafamı evet anlamında salladım güldü bende güldüm neden güldüğümüzü bile bilmiyorduk ama gülüyorduk  tekrar bana sarıldı on dakika falan sarıldı sonra benden ayrılarak elimi tuttu "bugün seni evine ben bırakıyorum sevgilim" anlamamış bir şekilde yüzüne baktım "sevgilim?" Dedim sorar bir biçimde binlerce kez içimden söylemistim ama onun ağzından duymak çok ayrı güzel bir şey "sevgilim değilmisin diyemezmiyim" "diyemezsin" dedim trip atar bir biçimde bayılıyordum bu çocuğu sinir etmeye

"Bal gibi de derim" dedi gülerken hiç bir şey demedim laf yarışına tutulsak illaki kendini haklı çıkarmayı başarırdı "neden susuyorsun" dedi basını hafiften ileri götürüp yana eğerek ona bakmadan diğer tarafa baktım göz ucuyla bakmıyorum da değil yani ama çok tatlı görünüyordu tekrardan eski pozisyonuna geri dönerek konuşup da cevap alamamaktan vaz geçti

************

Evime sonunda gelmiştik daha dış kapıdan içeri girmeden telefonuma bir mesaj geldi annemden di bide abim den ilk önce annemin mesajlarına baktım

Annemm: "Ada ben eve bu gece gelemeyeceğim acil bir hasta var onun başında kalmam gerek belki yarın da gelemem bilmiyorum"

Siz: "tamam anne sorun değil abime söylerim ben"

Abimin mesajlarına döndüm

Allahın cezası abim: "Ada biz birkaç arkadaşla bu gece biraz dolaşacağız beni idare edermisin"

Siz: "banane senden ya ayrıca annem akşam eve gelmeyecek işi varmış eğer şimdi eve gelmezsen seni anneme söylerim"

Allahın cezası abim: "eğer söylersen bende senin ortaokulda okuldan kaçtığını söylerim" annem böyle şeylerden nefret ederdi hele hele ona girmicem birdaha dememe rağmen tekrar gitmeden çok nefret ederdi başka seçeneğim kalmamıştı

Siz: "aman be ne yaparsan yap tamam seni idare ederim."

Dedim ve telefonu kapatarak emir e döndüm "o kimdi" dedi telefonuma bakmaya çabalarken ama telefonumu kapatarak bakmasına engel olmuştum "annem" dedim ona bakarak " ne dedi" sanane be aa iç ses sen ölmemismiydin ya

"Sanane emir" dedim bana ters ters bakarak "hadi ya söylersen ölmezsin"dedi şakayla karışık "ya olürsem" şey gibi oldu 'ya tutarsa' gülüşünü bastırmak için dudaklarını birbirine bastırdı ve gülmesini engellemeye çabaladı ama gamzesini gizleyemedi

"off tamam akşam eve gelemeyeceğini söyledi" dedim sitem ederek "peki ya abin" dur bir dakika "abim le konuştuğumu nereden biliyordun" diye sordum gizleyemediğim şaşkınlığımla "uzun süre mesaj yazdıktan sonra bende hafiften telefonuna bakmış olabilirim" dedi kendini savunarak "tamam bakabilirsin ama bana da sorabilirdin"  dedim "ee abin akşam eve geliyormuymuş" dedi yok ben bu çocuğun yanında kaldıkça buna çekiyorum aklıma fesat şeyler geliyor "Sanane emir sa-na-ne" "tamam ya görende öldürdüm sanacak bir şey demedim" dedi ve eliyle ağzına hayali bir fermuar çekti halada gülüyor ya halada gülüyor