MOTORCU COCUK (ARA VERILDI)

2.1

Selamm yeni bir bölümle tekrar karşınızdayım kitaptaki iyi günler geride kaldı ve geldik sonunda kötü günlere kitapta olaylar biraz hızlı gelişmede tek kartlık bir kitap olacak ve 40 bölümden oluşacak kitap ondan hızlı gelişiyor kafamda oluşan senaryoları uygulamak için ayrıca gelen yorumlar üzerine 1. 2. Ve 3. Bölümü tekrar yazıdan belki 10. Bölüme kadar tekrar yazarım daha önceden de söylediğim gibi acemi bir yazarım ve bu kitap benim ilk kitabım sorunlar yaşanabilir buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim şunu da söylemek istiyorum bana bu yorumları yapan hatalarımı bana söyleyen kişilere teşekkür ederim sizin sayenizde 2. Kitabımda daha dikkatli ve daha güzel olucak birde bu aralar bölümler biraz az gelebilir her gün bölüm atmak zor oluyor ama elimden geldikçe atıyorum şimdiden herkese

Üstte emirin fotoğrafı var .

İyi okumalarrr

-----------------------------

Hayat bazenleri insanlara acımaz sevgili oldular oh ne mutlu diyip geçmez eğer bir ilişkideyseniz acı kaçınılmaz bir şeydir o hikaye asla mutlu sonla bitmez...

En son ne şeyi dağıtıp yerle bir ettiğimi sonrasında abimin gelip beni sakinleştirdigini ve hastaneye götürdüğünü hatırlıyorum sakinleştirdi iğne verdiler ve şu anda hala da hastanenin beyaz tavanını izlemiş olanları düşünüyordum alay kısacası şöyleydi aslında amir denen güvendiğim çocuk yalancı katil iğrenç biri çıkmıştı ama halada onu seviyordum ama bir o kadar da nefret ediyorum içimdeki duyguları anlayamıyordum asm şu anda kalbimde atan tek duygu nefret di beni bu hale getirmiş hayatıma girmiş ve hiçbir şey olmamış gibi çıkan kişi şu anda bana hastane tavanını izletiyordu

Uzaklardan duyduğum annemin sesi ile kafamı sesin geldiği tarafa çevirdim annem koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı sonra benden ayrılarak "iyisin değilmi güzel kızım" göz altlarım morarmış dudaklarım kurumuş yüzüm solmuştu gözlerim her yere çok boş bakıyordu "iyiyim anne sadece bir an..." ona anlatmam gerekiyordu "bi an ne kızım"dedi kaşlarını çatıp bana bakarak gözleri dolmuştu saçının he teli birbirlerine girmişti benim için çok korkmuştu ben annemi süzmeye devam ederken araya abim girdi "Anne dışarda konuşalım mı iki dakika" annem benim söylemeyeceğini anlamış olacakki ayaģa kalktı ve abim le beraber çıktılar bende o sırada gözümü etrafta gezdirdim benim uzandığım yatak iki kişilik koltuk bir mutfak tezgahı ve büyık ihtimal lavaboya çıkan bir kapı vardı bir de koskocaman bir cam burası bir hasta bakım odasıydı

Birkaç dakika sonra annem ve abim kaldığım hastane odasına geri döndüler annem sınırlı gibiydi büyük ihtimal bu meseleyi ona söylemediğim içindir ve şu anda şundan emindim bu odadaki herkes şu anda emir den nefret ediyorlardı "Bana bunu neden söylemedin" dedi annem içinde tuttuğu duyguları aniden boşaltırcasına bana kızgındı onu anlayabiliyordum "bilmiyorum biraz zaman istedim zaten yeni sevgili olmuştu 2 ay bile daha olmadı" annem bu söylediğine sinirlenmiş olacakki aniden çıkıştı keşke beni anlasalar şu anda kayıp üstüne kayıp yaşıyorum önce emir emirin üstüne annemle kavgalar şundan eminim ki abim de şu anda bana sinirli gözlerinden belli hafiften dolmaya başlayan gözlerimle anneme baktım saklayacak bir şeyim yoktu kabul edelim aciz ve acınası bir durumdaydım şu anda
"Anne özür dilerim" dedim bana baktı onunda gözleri doldu hafiften eğilerek bana sarıldı elleriyle saçlarımı okşadı ve tekrardan eski pozisyonuna döndü "Tamam bu konuyu evde konuşuruz şimdi olmaz" dedi

***********

Eve girdiğimizde kimseye hiçbir şey söylemeden odama gittim ve kapıyı kapattım üstümü değiştirmeden yatağıma uzandım çok yorgun hissediyordum tek istediğim uyumadı fakat uyumak bana iyi gelemyecekti benim ruhum yorgun ve bunu hiçbir uyku kurtaramaz bir boşluktayım ve beni bu boşluktan hiç kimse alamaz

*************

Emir'den anlatım

Saatlerdir ada yı arıyordum ama açmıyordu onun için endişelenmeye başlamıştım annesini ve abisini de aramıştım ama hiç biri açmamıştı en sonunda uyuyor diye kendimi kandırıp dışarda gezmeye başladım kafeye gitmiştim sonra da spor salonuna en sonunda ise saat akşam saatlerine gelmişti ama ada dan halada tek bir mesaj bile yoktu böyle bir şeyi ilk defa yapıyordu normalde böyle olmazdı bu saate kadar uyuyor olmazdı ya yatağının üzerinden telefonumu aldım ve alt kata babamın yanına indim "baba ben dışarı çıkıyorum" oturduğu yerden bana döndü "Yeni geldin dışaridan nereye" dedi herhalde yolunda olmayan bir şeyler vardı ki babam tedirgin görünüyordu babamı çok sevmezdim annem ve babam yrıldıktan sonra babam da annem de beni istemedi ama mahkeme kararıyla babama kaldım daha 8 yaşındaydım o aralar zamanla alıştım benim işlerime pek karışmazdı ona söylemeden bir yerlere gidebilirdim ama yinede izin alırdım "dışarıya arkadaşımın yanına" dedim yüzümde mimik oynamazken babam da aynı tavırla "gidemezsin yaptığım bir cinayet ortaya çıkmış yakalanabilirsin" "Ne!" Dedim bağırarak eğer böyle bir şey olmuşsa ada çoktan haberini almış olmalıydı belkide adanın babası değildir o zaman neden aramalarıma ve mesajlarıma cevap vermedik ki? "K-kimin kim" bir süre durdu sesim titremeye başlamıştı

"Mehmet aksoy varya" durdum şimdi anlamıştım polisler birazdan buraya baskın yapacaktı ama daha önemlisi ada şu anda ne durumdaydı "ülke dışına çıkacağız burada polisler bizi bulur" "saçmalama baba ben hiçbir yere gitmiyorum" "gelmezsen hapise girersin ayrıca ne manası varki burada kalmanın" haklıydı burada kalsaydık polisler bizi yakalardı ama burada ada vardı ilk aşkım değil ama son aşkım onu bırakamam ben... "yarın ilk uçakla gidiyoruz o günd kadar dışarı çıkamazsın" merdivenlerden çıkarak odama gittim ada dan ayrılmak istemiyordum gözlerim doldu ve son defa telefonuma baktım bdlki ada mesaj atmıştır diye ama hiçbir mesaj yoktu profil fotografına basarak son defa ona iyice baktım ama biliyordum bu son geçici süreliğineydi...

*************

Ada aksoy'dan anlatım

Emir saatlerdir mesaj atıyordu ama hiç birine cevap vermiyordum en sonunda cevap vermeyeceğimi anlamış olacakki mesaj atmayı bıraktı ben ise biraz daha dinlenmiştim o sırada açelya lidya ve melis birde sınıftan birkaç iyi anlaştığım kız bana yardım için yanıma gelmişledi ve ne yalan söyliyeyim bana iyi geliyorlardı abim ise yarın ki baskın için planlar kuruyordu şimdi saldırabilirlerdi ama ev çok iyi korunuyordu düzgün bir plan olmadan giderlerse yakalanacaklardı kızlarla beraber emiri unutacaģımıza dair yeminler etmiştik ve beraber film izlemiştik aslında hala da unutamıyordum filmi bile izlemek yerine olanları düşünmüştüm ama artık hayatımda emir diye biri yoktu
"Görüşürüz yardımınız için gerçekten teşekkür ederim"dedim hafif bir gülümseme ile ama rezalet bir şekilde gülümsemiştim "görüşürüz" saat akşam 9'a geliyordu kızlar eve gitmeleri gerektikleri için evlerine gitmişlerdi kapıya kadar uğurlamamıştım ama annem benim yerime o görevi yapmıştı ben ise sadece onlarla odada vedalaşmıştım kızlar gittikten 2 dakika sonra kapım çaldı "gir" kapı açıldı ve içedi abim ve annem girdi "anne abi" dedim ikisine de bakarak "kızım iyimisin" dedi annem benim için çok korkmuştu bana birşey olucak diye "iyiyim anne artık benim için korkmayın" "bücürük üzülme her şey düzelecek" dedi abim " Tamam hadi rahat verin uyumak istiyorum"dedim gülmeye çabalayarak en sonunda güzel bir şekilde rol yapmayı becermistim ki benim iyi olduğunu düşünerek odadan çıkmışlardı onlar çıktıktan sonra bilgisayar masamın önüne geçerek kendime film açtım bana tek iyi gelen şey ve kafamı daģıtan tek şey diyebilirim sanırım bu gece uyumayacaktım belkide bir ay boyunca toparlayamayacaktım...

--------------------

Buraya kadar okuduğunuz için herkese teşekkür ederim oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın bir sonraki bölüme kadar herkese görüşürüz bayy.