Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌊
Duyduğum şeyle birlikte olduğum yerde kalakalırken, dışarıdaki gürültülerin büyümesiyle birlikte derin bir nefes aldım.
"Geliyorum."
Elimi kapının kulpundan çekerek odanın içerisine doğru yürüdükten sonra, masanın üzerindeki silahımı alarak belime yerleştirdim.
Ardından hızlıca kapıyı açtım ve odadan dışarıya çıktım. Dorukla birlikte uzun koridordan hızlıca geçerek güverteye çıktık.
Saniyeler içerisinde bedenimi soğuk hava sarıp sarmalarken, gözlerimi hızlıca etrafta gezdirdim.
Kalabalık Matteo'nun olduğu yerde değildi. Tam aksi yönünde, yani geminin arka tarafındaydı.
Hızla yönümü o tarafa çevirirken, kalabalığa doğru yürümeye başladım.
Birkaç dakikanın ardından kalabalığı yararak orta kısma geldiğimde, gördüğüm şeyle birlikte olduğum yerde hızla durdum.
Önümde bir ceset vardı.
Sadece kafası ve üst bedeni yerindeydi. Ancak üst bedeni geminin kıç kısmındaki büyük demire geçirilmişti.
Cesetin yüzünde gördüğüm şey midemi bulandırırken, gözlerin de oyulmuş olduğunu gördüm.
"Ne oluyor burada?"
Cesedin başında duran Amerikalı komutana baktığımda, öfkeli gözlerini bana doğru çevirdi ve dişlerini sıktı.
"Bunu o orospu çocuğu yapmış olmalı." Öfkeyle mırıldanarak yüzüme baktığında, kaşlarım yavaşça çatıldı.
Matteo'dan bahsediyordu.
"Komutanım, ne yapacağız?" Onun askerlerinden biri öfke ve üzüntüyle konuştuğunda, adam öfkeli bir soluk bıraktı.
"Ben ona ne yapacağımı biliyorum."
O hızlı adımlarla kalabalığı yararak geçerken, birkaç saniye boyunca arkasından baktıktan sonra derin bir nefes aldım ve kenarda bekleyen Barış'a döndüm.
"Cesetle ilgilen, İlk durduğumuz ülkede ailesine haber vererek cenaze işlemlerini başlatırız."
Barış dediğim şeyle birlikte kafasını sallayarak cesedin yanına doğru yürümeye başladığında, adımlarım direkt olarak Matteo'nun kafesine doğru çevrildi.
