Ardından kollarını havaya kaldırarak bana doğru uzattı. "Kucak."
Beş yaşında küçük çocuklar gibi kollarını uzatarak kucak istemesi istemsizce gülmeme neden olurken, kollarımı göğüsümde birleştirerek ona baktım.
"Ya hemen gelirsin, ya da hemen şimdi seni geri götürürüm."
Verdiğim cevap Matteo'nun yüzünün asılmasına neden olurken, dudaklarını hafifçe büzdü ve tek harekette iskeleye atladı.
"Çok kötüsün, komutan."
Onu umursamadan yavaşça iskelede yürümeye başladığımda, adımlarını hızlandırarak beni takip etmeye başladı.
"Seni dışarıya çıkarıyorum Matteo, daha ne yapabilirim?"
Sorduğum soruyla birlikte kafasını bana doğru çevirirken, ellerini yavaşça tulumunun ceplerine soktu.
"Teşekkür ederim."
Ardından gözleri parlayarak etrafa baktı. Gözlerini kapatarak derin bir nefes çekerken, dikkatli bir şekilde ay ışığının aydınlattığı yüzünü izlemeye başladım.
"Dışarıda olmak çok güzel."
Gözlerini açarak kafasını kaldırdıktan sonra, dikkatli bir şekilde gökyüzündeki yıldızlara baktı.
Küçük bir ada ülkesinde olduğumuz için etrafı aydınlatan fazla ışık yoktu. Bu yüzden de gökyüzündeki yıldızlar daha belirgindi.
Sessizlik içerisinde iskeleden inerek sahil yoluna girerken, ellerimi aynı Matteo'nun yaptığı gibi ceplerime soktum ve kafamı aşağıya doğru eğdim.
Bu yaptığımın yanlış olduğunu biliyordum.
Matteo'yu dışarı çıkarmamam gerekiyordu, ancak kendime hakim olamamıştım. Bu da asker olan benliğime büyük bir ihanetti.
