Korku nedir?
Bir çok insanı kendine esir eden , hiç acımadan hor gören bir şeydir. Ona yenilmek ise bir insanın yapabileceği en kötü nedendir.
Şimdi Luhan ne hissetmeliydi? Tüm sorunlardan kaçtığını düşünmüşken Kris ile karşılaştığında ne yapmalıydı?
Korkuyla aldığı derin nefesleri ve kesik görüntüleri dindirmeli miydi? Yoksa her şeyden önce kız olduğunu hatırlayıp rolüne mi girmeliydi?
Bu düşünceler aklını karıştıran bir çok olaydan sadece biriydi. Şimdi ise Luhan duyduğu kalın sesle elinde olmadan bir rahatlama hissetti.
''Özür dilerim. Yürürken önüme bakmıyordum.'' Bu iki cümle Luhan'a tanınmadığını hissettirip eğdiği kafasını kaldırmasına sebep olmuştu. Bilindik bakışları tüm yüzünden attığındaysa Luhan çoktan Lulu olmuştu.
''Sorun değil.''
''Ben Kris.'' Kris önünde duran kısa boylu kıza gülümseyip elini uzatmıştı. Lulu ise hayatında ilk defa Kris'den alaycı bir gülümsemeyle ayrılmamıştı.
Bu okul farklıydı. Luhan buraya geldiğinden beri insanlar da farklıydı. Tek değişmeyen gerçek ise Lulu'nun gizlemekte zorlanacağı büyük sırrıydı.
Şimdi ise yanından ayrıldığı gencin ardından hızlıca telefonunu çıkarıp Chanyeol'ü aradı. Cevaplara ihtiyacı vardı. En çok merak edilen soruysa Kris neden burdaydı?
''C-chanyeol.'' Luhan titremesine engel olamadığı sesiyle etrafına kısık bakışlar atıp konuşmaya başladı.
''Luhan! Sorun ne? S-sen iyi misin?''Chanyeol endişeli sesiyle konuştuğunda , Luhan kendini biraz daha toplamaya çalışarak cevap verdi.
''B-ben ... sanırım iyiyim ama burada bir sorunum var.''
''Kris'i gördün değil mi? Üzgünüm sana önceden haber vermeliydim.'' Chanyeol umutsuzca etrafına bakışlar atarken Luhan anlamadığını hissetmişti. Telaşı ise giderek içini yakan bir ateş gibiydi.
''Biliyor muydun? A-ama nasıl? Neden buraya gelsin ki?''
''Hiçbir fikrim yok Luhan ama merak etme sözümü tutucam. Kris seni öğrense bile sana yardım edecek bir çok kişi var.'' Chanyeol huzur verici sesini geri getirdiğinde Luhan yeniden teşekkür etti ... Chanyeol'e sahip olduğu için binlerce kez gülümsedi.
''Kai'yi biliyorum ama b-''
''Sadece o değil Luhan. Seninle aynı sınıfta olan Lay ve Baekhyun var. Ayrıca Kyungsoo ... Bak .... bana inan tamam mı? Kris'i ben hallederim. Sana asla bir şey yapamıcak ve diğer sorunlara gelirsek .... yakında her şey bitecek. Sen sadece bana güven olur mu?''
Chanyeol haklıydı ... tüm bu sorunlara karşı çıkabilridi ama Luhan bunu istemezdi. Yralanacağını bile bile tek dostu bile olsa ondan yardım isteyemezdi. Luhan bir korkak olabilirdi ama asla kimseyi üzecek kadar bencil değildi. Bu yüzden ona güvenebilirdi ... çünkü Chanyeol Luhan'ın sözünü daima dinlerdi.
''Sana sonuna kadar güveniyorum Chan. Bu yüzden kendini fazla yorma. Benim sorunlarımla ilgilenmek zorunda değilsin. Kris'i ben hallederim. Tabi ki diğerlerinin desteğiyle. Bir şey olmıcağına inanıyorum ve Chanyeol ...''
''Söyle Luhan.''
''Seni seviyorum ... teşekkür ederim.''
''B-ben de seni Luhan ... ben de seni.'' Chanyeol sonlara doğru alçalttığı sesiyle bu cümlenin gerçek anlamını bir kere daha hissetti ve böylece uzun konuşma bitmiş Luhan'ın içi biraz da olsa rahatlamıştı. Şimdi ise çözmesi gereken yeni bir sorun ... Kris vardı.
