Under control?

Π16

Περίμενα υπομονετικά να φύγουν όλοι από την τάξη για να μπω.

Έφυγε και ο τελευταίος μαθητής και αντίκρισα τον Φίλιππο να κάθεται στην εδρα και να συμμαζεύει τα πράγματα του.

Πέταξα βιαια την τσαντα μου πανω στην εδρα μιας και ήρθα τώρα

«ΛΕΓΕ ΤΩΡΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ» φώναξα δυνατά αγνοώντας το γεγονός ότι μπορεί κάποιος να με ακούει.

«Πας καλά παιδί μου;» Ρώτησε αυτός απορημένος κοιτώντας την τσάντα και εμενα

«ΜΕ ΠΟΙΑ ΤΡΑΒΙΕΣΑΙ; ΛΕΓΕ ΤΩΡΑ» Φώναξα και χτύπησα το χέρι μου πανω στην εδρα

«Δεν σε αφορά» απάντησε παίρνοντας στο χέρι τα βιβλία του κάνοντας να φύγει.

«Δεν θα πας πουθενά» διέταξα μπαίνοντας μπροστά του.

«Τι θες κοπέλα μου; Γιατί ανακατεύεσαι στην ζωή μου;» Ρώτησε εκείνος νευριασμένος

Έσφιξα τα ζυγωματικά μου και τον κάρφωσα με το βλέμμα μου

«Μου έλεγες ότι θα με περιμένεις να τελειώσω το σχολείο και ξαφνικά ανακοινώνεις πως είσαι αρραβωνιασμένος. Απαιτώ εξηγήσεις» είπα γρήγορα σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

Εκείνος ρολαρε τα μάτια του.

«Το θέμα έχει λήξει. Μην με πρήζεις.» Δήλωσε προσπερνώντας με.

Όμως όχι δεν το βάζω κάτω.

Έτρεξα γρήγορα πίσω του και πριν προλάβει να ανοίξει την πόρτα τον κόλλησα πάνω. Ένωσα τα κορμιά μας. Αισθανόμουν μια ένταση να διαχέει στην ατμόσφαιρα.

«Δεν θα παίζεις μαζί μου, κατάλαβες;» Ρώτησα ειρωνικά.

Είναι πολύ γελασμένος αν πιστεύει πως έτσι εύκολα θα γλυτώσει απο εμενα.

Δεν μπορώ να το δεχτώ, μου έκανε εξομολόγηση και μετα μπυ έσκασε την βόμβα. Αν είναι δυνατόν !

«Ότι θέλω σε κάνω, ακόμα να το καταλάβεις;» Απάντησε τοποθετώντας τον αντίχειρα του στο πιγούνι μου.

«Νομίζεις!» Απάντησα καθώς κούνησα το πρόσωπο μου ώστε να σταματήσει να με ακουμπάει.

«Με θέλεις τόσο που δεν καταλαβαίνεις τι κανείς, βγαίνεις εκτός οριων μόνο και μόνο για να μάθεις μια ασήμαντη πληροφορία.» Τόνισε και με πλησίασε

«Δεν είναι έτσι.» Απάντησα ταπεινωμένη. Δεν ηξερα τι άλλο να πω.

Δεν είναι χαζός, με καταλαβαίνει. Για εκείνον είμαι απλά προβλέψιμη.