In love

2.

Salah dreigde me om mijn telefoon te geven maar dit keer gaf ik mn telefoon niet, ik nam op en luisterde naar zijn stem 'een harde, mannelijke, enge stem' Ik kreeg kippenvel.
"Luister je krijgt een paar opdrachten als je die niet uitvoert gaat je familie er 1 voor 1 aan" zei tie met een zware stem. "Maar wat heb ik verkeerd gedaan? " Waarom ik ya Allah waarom ik? Salah pakte de telefoon uit mijn handen en seinde dat ik uit eventjes uit moest stappen zodat ik de boodschappen voor mijn moeder kon doen, ik stapte uit en met trillende handen liep ik de Albert Heijn binnen.
Salah:
"Luister ik weet niet wat je van haar wilt, maar laat haar hier buiten zij is 1 van de weinige waar ik echt van hou" zei Salah "Maar ik ben je al 3 jaar wat geld verschuldigd en na 3 jaar heb ik nog niets in m'n handen" zei de man met zijn enge stem.
Leyla: Ik had me boodschappen gedaan, en ik keek goed om me heen en dacht nog eventjes na aangekomen bij de kassa legde ik mijn spulletjes op de band en rekende ik mijn spulletjes af. Ik rende naar de auto en ik bleef staan want ik hoorde ze nog praten..
Salah: Je gaat die geld echt terug krijgen maar heb het nu echt nog niet alsjeblieft laat haar er buiten ik zal er alles voor doen.
Stiekem was ik bang, heel bang dat ze Leyla wat aan zouden doen
Leyla: Ik stapte in en keek al gauw in de natte ogen van Salah "Salah? Wat is er?"
Salah: "Niets leyla niets, ik ben gewoon een beetje verkouden" ik dacht na, zal ik het zeggen ja of nee. Ik besloot om er niks over te zeggen omdat ze anders mischien boos op me word en dan kan ik haar al helemaal vergeten...
Leyla: "Alsjeblieft vertel het me nou maar ik heb alles gehoord"
Salah: "WAT? Wat heb je gehoord?"
Leyla: "Alles, ik heb alles gehoord vertel me wat er aan de hand is dan ben ik op de hoogte.
Salah: "Leyla een paar mannen willen geld van me, paar jaar geleden had ik het geld geleend zodat ik me moeder de medicijnen kon geven die ze nodig had, en aangezien de medicijnen te duur waren had ik besloten om van iedereen een beetje te lenen, maar het grootste deel had ik van die mannen geleend"
Leyla: Salah? Waarom heb je dat niet eerder verteld? Wij hadden je ook kunnen helpen je weet dat mijn ouders je als hun zoon ziet..
Salah: "Omdat....." En ik barstte in tranen uit, ik leunde op de stuur en Leyla pakte me hoofd vast, ze gaf me een kus op me voorhoofd "het spijt me zo dat jij nu in de gevaar zit, ik ga je beschermen, en ik ga het geld sparen en terug geven" snikte ik.
Leyla: "Salah het maakt echt niets uit, ik zal je helpen en.." We werden onderbroken "anoniem" belde.
Leyla: ik nam op en vroeg wat ze van me wilden.
anoniem: "we willen dat je een paar opdrachten uitvoert als je die voltooid, laten we Salah en jou met rust" Leyla: "maar wat voor opdrachten?
Anoniem: "kom morgen naar ******* In Utrecht, we vertellen je wat je moet doen maar let op, als je een opdracht verkeerd uitvoert dan gaat 1 van je dierbaren er aan"
Leyla: "waarom laten jullie ons gewoon niet met rust?" Anoniem: "doe wat we van je vragen anders gaat Salah ......" "Piep...piep.
Leyla: het liefst wil ik nu uitbarsten maar ik moet me sterk houden, voor Salah. Ik heb hem nog nooit zo zien huilen, behalve toen zijn moeder ziek werd.. Ze leed aan kanker, maar ze kreeg de goede medicijnen die Salah dus had betaald met het geld van de mannen en van een paar familieleden.. Met zijn moeder gaat het nu wel goed maar ze is er nog steeds kapot van want zijn vader heeft hun in de steek gelaten omdat zijn vader zei dat zn moeder niet goed genoeg was... "Salah?" Ik kreeg geen antwoord terug. "Salah? luister het komt goed ik ga die opdrachten goed uitvoeren en als ik klaar ben met de opdrachten is alles opgelost geloof me.
Salah: Ik kon me oren niet geloven, moest Leyla opdrachten uitvoeren? En zou ze dat doen?
"Maar Leyla ik heb liever niet dat je die opdrachten gaat doen, die mannen zijn gek, ze kunnen je alles aandoen"
Leyla: Ik wist dat Salah gelijk had "maar als ik het gewoon goed uitvoer dan is er niks aan de hand"
Salah: "kom ik breng je naar huis"
Leyla: aangekomen thuis zag ik dat mijn nichten van de bank sprongen en naar me toe kwamen rennen, ik zag mn tante en ik groette haar netjes "salam hbiba" "hey tante!"
Ik probeerde heel de avond leuk mee te doen maar van binnen ging ik kapot. Rond 12 uur stond ik op: "schatjes ik ga slapen, ik ben kapot! Ik spreek jullie"
Ik rende naar boven en dacht aan wat er allemaal was gebeurt allerlei vragen spookte er door mijn hoofd heen "wat voor opdrachten moet ik gaan doen" "wat gaan ze me aandoen" er vielen tranen naar beneden, heel mn kussen was nat" ik verschoonde mn bed snel, en ik ging onder m'n dekens

Niet wetend wat me morgen allemaal te wachten stond.....