In love

6.

Na een tijdje verbleven te hebben in het ziekenhuis ben ik eindelijk na een lange vliegreis goed thuis aangekomen.
"YEMMA KUN JE EVEN NAAR BOVEN KOMEN IK MOET WAT MET JE BESPREKEN" riep ik van boven.
En ik hoorde haar de trap oplopen "ja hbiba wat is er?" Zei ze lief "nou heb je nog wat van Salah gehoord ik maak me zorgen om hem?"
"Uhh hbiba je moet niet schrikken maar Salah heeft een ongeluk gemaakt"  zei ze rustig "HOE KAN DAT? WAAR IS HIJ YEMMA WIJ MOETEN NAAR HEM TOE"
"Hbiba rustig aan het komt goed, morgen bezoeken we hem in het ziekenhuis insha allah"
Ik werd rustig en begon te huilen "waarom moet dit mij allemaal gebeuren ya rabbi" zei ik
"Schat het komt allemaal goed, kom we gaan ontbijt halen bij de bakker"
"Nee haal jij maar yemma heb geen eetlust en ik blijf liever liggen in bed als je het niet erg vindt" zei ik
"Isgoed schat"

2 uur later,
Ik stond op en liep naar de douche waar ik mijn haren goed uitkam, en zet mn haar in een staart.
Ik loop naar beneden en kijk om me heen, een rommelige vieze woonkamer & keuken. Ik zet alle ramen en deuren open en ruim alles netjes op begin af te stoffen, stof te zuigen en te dweilen. De deurbel gaat en ik loop naar de deur waar ik mijn moeder huilend zie staan, "mama wat is er?"
"Schat je moet weten dat ik je niet alleen naar buiten laat gaan, de ma....." Er viel een stilte "mama maak je zin af alsjeblieft" ik zie tranen rollen
"Zine inou de mannen waar je een opdracht voor moest doen zijn blijkbaar vrijgelaten, ik was bij de bakker en ze liepen naar binnen ze trokken me mee in een auto en ik moest het adres afgeven waar Salah verbleef" verteld ze snikkend
Ik kon niks zeggen en begon te huilen mijn moeder trooste me en vertelde me dat alles goed komt
"Mama?"
"Ja schat"
"Heb je ze verteld waar hij verbleef?" Vroeg ik. "Ik heb ze het adres afgegeven anders laten ze ons nooit met rust"
"Mama we moeten naar Salah nuu"
Ze keek me aan en vroeg of ik het echt wilde "ja mama" "oke schat ik pak even de autosleutels" ik rende naar boven waar ik mijn huispak aantrek en rende zo snel als ik kon naar beneden.
Mijn moeder zat al in de auto en ik stapte in.
Aangekomen bij het ziekemhuis rende ik naar de balie en vroeg op welke afdeling Salah Bendoui verbleef
"Oh sorry meid volgens mij ben je bij het verkeerde adres, hier is nooit een Salah Bendoui geregistreerd geweest" zei de vrouw
"Oh kunt uw misschien contact opnemen met andere ziekenhuizen in de buurt?" Vroeg ik angstig
"Ja tuurlijk kan ik dat" zei ze.
Ze belde naar ziekenhuizen in de buurt maar in geen een ziekenhuis was Salah.
Ik keek mijn moeder angstig aan en ze aaide over mijn hoofd "kom we gaan naar huis en dan bellen we zijn moeder op, vervolgens bedankte ik de vrouw achter de balie voor alle moeite en liep met mijn moeder naar de auto
We stapten de auto in en net voordat mijn moeder de auto startte werd ik onbekend gebeld en allerlei vragen kwamen in mijn hoofd "schat niet opnemen dat is gevaarlijk"
Ik luisterde niet en nam de telefoon op "hallo met wie spreek ik?" Vroeg ik
Er viel een stilte en ik hoorde niks meer .

#Sorry dat ik lang niks heb geplaatst heb het druk gehad, ik hoop dat jullie met plezier gelezen hebben, op naar deel 7