Saat 07.30 olmuştu ve ben çok heyecanlıydım, çünkü bugün çok ünlü bir F1 pilotunun özel asistanı olmak için görüşmeye gidecektim.
Bu kişi genç kızların sevgilisi, yakışıklı Carlos Sainz idi.
Ben bunları düşünürken kalkamazsam diye kurduğum alarmım da çalmıştı ve saat 07.40 olmuştu bile hemen yataktan kalktım, önce camımı açtım sonrada yatağımı düzeltip, odamı topladım, ardından da hemen lavaboya girdim, işimi hallettikten sonra mutfağa gittim ve çekmecede bulduğum çikolatayı yemeye başladım, çünkü kahvaltı yapmayı pek sevmiyordum ve çok üşenmiştim, çikolatam bittikten sonra bir bardak su içtim ve hemen odama çıktım, ilk işim camı kapatmak oldu, sonra giyinmeye başladım (istediğinizi hayal edin :)).
Sonunda hazırlanmıştım, hemen makyaj masasına oturdum ve makyajımı yapmaya başladım.
Fazla uğraşmadan güzel bir makyaj yapmayı becermiştim ve açıkçası şaşırmıştım, çünkü duşa girmeden önce yaptığım makyajlardan bile güzel olmuştu (ayy ben şok).
Saate baktığımda 08.30 olduğunu fark ettim, görüşme saat 10.10 geçe başlayacaktı yani bu demek oluyor ki tabana kuvvet yn ancak metroya yetişirsin (ula bu kız asistan bir de arabasımı olacaktı tövbeler olsun).
Çantamı alıp kapının önüne koştum ve ayakkabılarımı giyip hemen evden çıktım.
Hızlı adımlarla metroya doğru yol aldım, çok şükürki metro evime yakındı.
Sonunda metroya ulaşmıştım ve ucu ucuna yetişmiştim.
Metro şansım bu sabah çok kalabalık değildi ama akşam ne olur işte onu hiç bilemiyorum.
Boş bir yer buldum ve hemen oturdum, biraz ayılmak için çantamdaki telefonumu çıkardım ve ışığı fulleyip Google' a girdim ve İnternetimi kapatıp dinazor oyununu oynamaya başladım (tamam araba alamayacak kadar paramız olmayabilir ama İnternetimiz olsun bir zahmet).
Bir süre sonra varacağım yere gelmiştim (zaman hızlı geçiyor).
Metrodan indim ve şirkete doğru yol almaya başladım, tabi yürüyerek gidemezdim herhalde onun için ilk gördüğüm durağa oturdum ve şansıma 5 dk olmadan 2 katlı bir otobüs geldi ve hemen bindim ( taksiyle falan gidiceğimizi düşünmediniz herhalde).
Oturduktan bir süre sonra annem aradı.
Anne:Kızım nasılsın, iyimisin?
Yn:İyiyim anne, sen nasılsın?
Anne:Bende iyiyim kızım, n'oldu görüşmeye gittin mi?
Yn:Yok anne yoldayım hala.
Anne:Tamam kuzum, heyecanlımısın?
Yn:Hemde nasıl anne, bide şu korku varya beni yiyip bitiriyor.
Anne:Korkma annecim ben sana inanıyorum, sen yaparsın.
Yn:Anne ya başaramazsam ya olmazsa!
Anne:Bak kızım başarı her zaman bir yere kadardır, ama kendine güven herşeydir.
Yn:Tamam annecim teşekkür ederim, iyiki varsın seni çok seviyorum. Anne ben varmışım, babama selam söyle onuda çok seviyorum. Öptüm.
Anne:Tamam kızım bizde seni çok seviyoruz, Allah yardımcın olsun, görüşmeden sonra ararsın.
Annem son lafını ettikten sonra telefonu kapatmıştı, bende otobüs ten inmiştim.
İşte Ferrari şirketi karşımdaydı...
Yazardan:Ayyy ben çok beğendim, umarım sizde beğenirsiniz yıldızlarım.
