၇၀ခုနှစ်များဆီသို့ ရေခဲသေတ္တာနှင့်အတူ(Mm Translation)

၄.ရေခဲသေတ္တာကြီး

ကောင်းကင်ကြီး တဖြည်းဖြည်း မှောင်လာသည်နှင့်အမျှ ဝူကျန်းက ဆေးကြောဖို့အတွက်လက်ထဲတွင်ရေနွေးဇလုံကိုကိုင်ကာအခန်းဆီပြန်လာခဲ့သည်။ယနေ့ခေတ်ကာလတွင်လျှပ်စစ်မီးမရှိတာကြောင့် ဖျော်ဖြေရေးအစီအစဉ်တွေလည်းမရှိဘဲ ညဘက်တွင်မိသားစုတိုင်းကစောစောအနားယူလေ့ရှိတယ်။အမှတ်တရတွေပြည့်နေသည့် ဒီအခန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ထိုအကြောင်းပြောရရင် ဝူကျန်းမိဘတွေအသက်ရှင်စဉ်ကဒီအခန်းထဲမှာနေခဲ့ကြတာမို့ အခန်းကမိဘတွေရဲ့ခြေရာလက်ရာတွေဖြင့်ပြည့်နေတယ်။မြေသားကန်အပြင် မှန်တင်ခုံ၊ပရုတ်သစ်သားသေတ္တာတစ်လုံး၊စားပွဲအသေးတစ်လုံးနှင့် ထိုင်ခုံတစ်လုံးလည်းရှိတယ်။ထိုပရိဘောဂများသည် ထိုအချိန်ကအဖိုးနဲ့ဦးလေးတို့ကပြုလုပ်ပေးသည့်ဝူကျန်းမိခင်၏ခန်းဝင်ပစ္စည်းများဖြစ်တယ်။

အမှတ်တရတွေပြည့်နှက်နေတဲ့ထိုအခန်းထဲမှာ ဝူကျန်းက သူဘယ်လိုလမ်းကြောင်းကိုသွားရမလဲဆိုတာစဉ်းစားနေခဲ့သည်။အဖိုးကဟင်းချက်ကျွမ်းကျင်တာကြောင့် လက်ရှိတော့ သင်ဖို့စဉ်းစားထားတယ်။အသက်၁၈နှစ်ပြည့်ရင် ထောက်ပံ့ကြေးတွေရပ်သွားမှာ။အဲ့ဒီအချိန်ကျရင် ဟင်းချက်ကျွမ်းကျင်တာကိုအားကိုးပြီး အစိုးရပိုင်စားသောက်ဆိုင် ဒါမှမဟုတ် စက်ရုံစားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်ရှာရမလား?

ဒါ့အပြင် ဒီနေ့အိမ်မှာသိမ်းဆည်းထားတဲ့အစားအစာတွေကိုကြည့်လိုက်တော့ မိသားစုသုံးယောက်စားဖို့လောက်တယ်ဆိုရုံလေးပင်။ဒါပေမယ့် မိသားစုက အသား၊ဆီ၊အစေ့အဆန်နဲ့အထည်တွေပြတ်လတ်နေတုန်းပဲ…ပြောင်းစေ့မှုန့်ကလွဲရင်ကျန်တာတွေအကုန်လုံးချို့တဲ့နေတယ်။ရွာထဲကလူတွေရဲ့အခြေအနေထက်စာရင်ပိုကောင်းတယ်ဆိုပေမယ့် အဖိုးအဖွားတွေကအသက်ကြီးနေပြီမို့ တစ်နေ့ကိုအလုပ်မှတ်၃မှတ်လောက်ပဲရနိုင်တယ်။အလုပ်များတဲ့စိုက်ပျိုးရေးရာသီချိန်ဆိုရင် အရွယ်ရောက်ပြီးသားယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က တစ်ရက်ကို အများဆုံး အလုပ်မှတ်၇လောက်ထိလုပ်နိုင်တယ်။အများအားဖြင့်တော့ ၅မှတ်ရကြတယ်။အခုခေတ်မှာက မိသားစုရဲ့အစားအစာအများစုကို ရွာတွင်ငွေနဲ့အစားအသောက်တံဆိပ်ခေါင်းတွေနဲ့လဲလှယ်ကြတယ်။နှစ်နှစ်အတွင်းမှာ သူက၁၈နှစ်ပြည့်တော့မှာဖြစ်ပြီးအဲ့ဒီအချိန်ကြရင်ထောက်ပံ့ကြေးလည်းမရတော့ဘူး။မိသားစုမှာကလည်းပိုက်ဆံကနဲနဲပဲကျန်တော့တယ်။ကိစ္စအကြီးကြီးလုပ်ဖို့ဆိုတာကလည်း ဒီခေတ်ကြီးမှာက ငွေရှာဖို့နည်းလမ်းကတော်တော်လေးနည်းပါးတယ်။