ထယ့်ရဲ့အသံကြားတော့သူထယ့်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်တယ်
ထယ်လုံးဝမထင်မှတ်ထားတဲ့သူ
ထယ်သိပ်ဝမ်းသာသွားတယ်ပျော်လွန်းလို့ငိုမိတဲ့အထိပဲ
ထယ်နေရာမှာတင်အကြာကြီးရပ်ပီးငိုနေမိတယ်
ထယ်နှုတ်ဖျားကနေhyungလို့ခေါ်လိုက်တော့
'ထိုလူက သားကိုချပြီးထယ့်ဆီကိုလာဖက်တယ်
ထယ်လည်းတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်
ထယ်ကိုအမြဲဂရုစိုက်ပေးတဲ့ရင်ခွင်
ထယ်ဘယ်လိုဒုက္ခတွေပဲရောက်ရောက်အမြဲကူညီပေးခဲ့တဲ့ရင်ခွင်
ဒီရင်ခွင်ဟာဘယ်လောက်များနွေးထွေးတယ်ဆိုတာ ထယ်မပြောပြတတ်'
"ထယ်လေး "
"ထယ်လေး"
"တကယ်ထယ်လေးမလားဟင်"
"အင်း ဟုတ်တယ် ထယ်ပါ Hyung"
"ဝမ်းသာလိုက်တာထယ်လေးရယ်"
"ဒီလိုနေရာမှာတွေ့ရလိမ့်မယ်လို့hyung ထင်တောင်ထင်မထားဘူး"
"ဒါဆိုဒီကလေးကထယ်နဲ့jungkookတို့ရဲ့လေးပေါ့နော်"
ဟုတ်လားထယ်လေး"
"ဟုတ်တယ်Hyung"
Hyung ကိုလေအရမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတာhyungရယ်လို့ပြောရင်းထယ်ငိုနေမိပါပြန်တယ်
"လာပါထယ်လေးရယ်လမ်းမကြီးမှာငိုမနေပါနဲ့သားလေးလည်းကြည့်နေတယ် "
"ဆိုင်ထဲသွားရအောင်နော်"
At coffee shop
"Hyung ဒီလိုဘယ်လိုလုပ်"
"Hyung ကဒီကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့လာတာထယ်လေးရဲ့"
"တစ်ပတ်လောက်ကြာဦးမယ်ထင်တယ်"
"ထယ်လေးရယ်နေနိုင်လိုက်တာHyungတို့ဆီကိုတစ်ခေါက်မှတောင်ပြန်မလာဘူးနော်"
"ဆရာမကြီးကလည်းထယ့်ကိုမျှော်နေတယ်"
"ထယ်အဆင်ပြေရင်hyungနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပါလား"
"ထယ်တို့သားအဖနှစ်ယောက်လုံးကိုhyung ကပဲစောင့်ရှောက်ပေးမယ်"
" ထယ်အဆင်ပြေပါတယ်"
"ရပါတယ်hyungရယ်ထယ်ဒီနေရာမှာနေသားကျနေပါပီ"
"သားလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာjungkookနဲ့တစ်ပုံစံတည်း"
"ဟုတ်တယ်နော်hyung"
YOU ARE READING
Tulip Kim 🌷
Non-Fictionငယ်ငယ်တည်းကမိဘတွေဆုံးသွားလို့မိဘမဲ့ဂေဟာမှာကြီးပျင်းလာရတဲ့Kimtaehyung ချမ်းသားတဲ့မိသားစုကြီးရဲ့ဒုတိယမျိုးဆက်Jeon Jungkook (ficမှာရေးတဲ့စာသားများသည်idolတွေကိုထိခိုက်စေလိုခြင်းလုံးဝမရှိပါ)
