Seis

194 32 43
                                    

İyi okumalarr🤍

-
-
-
-
-
-
-
-

Sabah kalkar kalkmaz tabii ki Ebrarın odasının önünde bulmuştum soluğu.

Ormana gidecektik.

Heyecanla kapısını çalacağım sırada karşıdan adım sesleri duyunca bakışlarımı oraya çevirmemle Lia'yı görmüştüm.

Uğraşacağı her halinden belli olduğu için takılmayarak kapıyı tıklattım bir kaç kez.

"Odasında değil"

"Nerede?" dedim ona dönerek daha fazla yaklaştı.

"Odamda"

Kaşlarım çatılınca gözlerimi kısarak onu süzdüm.

"Neden?"

"Şaka yapıyorum be odamda ne işi olucak İsacın yanındadır"

Yüzümü buruşturarak oradan ayrıldım ve ana binaya geçerek İsacın odasına doğru yürümeye başladım.

"Onu kullanmana izin vermem"

Ebrarın yüksek çıkan sesi ile kapı çarpma sesi eş zamanlı yükselmişti.

Beni gördüğünde sakinleşerek derin bir nefes verdi.

"Ne oluyor?"

"Yok bir şey burdan çıkalım önce izin aldım ormana gide biliriz"

Mutluydum ama şimdi ki kadar değil.Bir şey dönüyordu ve anlatmıyordu.

Hayır zaten borcu değil ama merak ediyordum.

Neyse öğrenirdim bir şekilde.

Binadan çıktığımızda pat diye Orionun karşımıza çıkmasıyla korkarak baş parmağımla başımı geriye yatırarak damağıma bastırdım.

"Naber şekerim?"

"Sen nasıl çıktın kapı kapalıydı ve en son uyuyordun"

"Kapıya ihtiyacım yok"

"Vay be ben buraya nasıl düştüm acaba"

Orion önde hızla gitmeye başladığında bizde Ebrar ile aynı hızda yürümeye başladık.

"Nerden nasıl düştün bilmiyorum ama iyi ki burdasın"

"Bu hoşuma gitti"

Başını kısa anlığına aşağıya eğerek güldüğünde bende gülümsemiştim.

Yavaş yavaş akademiden uzaklaşmaya başladığımızda sanki hava da değişiyordu.

"Nereye kadar gideceğiz?"

"Nereye kadar gücümüz yeterse"

Kendimi bildim bileli yeni şeyler keşf etmeyi çok severdim hele ki böyle bir yerdeyken her şeyi bir an önce öğrenmek istiyordum.

İlerledikce ağaçlarda sıklaşıyordu.

Daha derinlere gelince etrafta bir sürü uçuşan periler vardı.

Hepsi,burası büyüleyiciydi.

Küçüklerdi fakat insanlardı onları farklı kılanda zaten buydu.

Bir tanesi bizi fark edince yanımıza doğru uçarak geldi.

"Merhaba siz?"

Sesi o kadar ince ve naifti ki en ufak gürültüde duymak mümkün olmazdı.

"Aşk olsun tanımadın mı beni?"

𝒆𝒍𝒆𝒎𝒆𝒏𝒕𝒂||𝒆𝒃𝒈𝒂𝒔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin