Philophobia~||TK||✔

5th Chapter~

-----------------------------------------------------------------------------------

විනාඩි ගානක් ගෙවිලා යද්දි සිහියත් අසිහියත් අතර හිරවෙලා හිටපු ජන්කුක්ට දැනුනේ තමන්ගේ අතට සිනිදු ස්පර්ශයක්.. ජන්කුක්ට ඕන වුනා ඇස් අරින්න.. ඒත්, ජන්කුක්ට දැණුනේ ඇස් පිහාටු එකට ඇලිලා වගේ.. ඒත්, එයාට ඕන වුනා එයාගේ පුංචි පැටියව එකපාරක් හරි බලාගන්න.. මොකද, එයා දන්නවා දැන් දකින්න ලැබුනේ නැත්තන්, ආයේ කවදාවත්ම නෑ කියලා !! ඉතින්, ඒ නිසාම ජන්කුක් අමාරුවෙන්ම තමන්ගේ ඇස් දෙක ඇරගත්තා !!

ජන්කුක් ඒ වෙද්දි හිටියේ වෙනම හොස්පිටල් රූම් එකක වෙද්දි, ජන්කුක්ට කලින්ටත් වඩා අමාරුවක් දැනුනා.. මොකද, ඒ වෙද්දිත් ජන්කුක්ගේ අතට කැනියුලා එකක් ගහලා වගේම නහයට පවා ඔක්සිජන් මාස්ක් එකක් දාලා තිබ්බා..

ජන්කුක්ට තමන්ගේ ඇග පවා දැනෙන්නේ නැතුව තියෙද්දි, ජන්කුක්ට හරවන්න පුළුවන් උනේ ඇස් දෙක විතරයි.. ඔක්සිජන් මාස්ක් නිසා හුස්ම ගන්න පහසු උනා මිසක්, නැත්තන් ජන්කුක්ට හුස්ම අල්ලන්නවත් පණක් නෑ..

අමාරුවෙන් හුස්ම අල්ලන්න ගමන් ජන්කුක් ඇස් දෙක කරවලා බැලුවේ රූම් එකේ කවුරු හරි ඉන්නවද කියලා.. ඔවු, ඇස් දෙක හරවලා බැලුව ජන්කුක් දැක්කේ රූම් එකේ සෝෆා එකට වෙලා පුංචි පැටියගේ පපුවට මූණ තියාගෙන ඉන්න ටේහ්‍යුන්ග්ව.. ජන්කුක්, ටේහ්‍යුන්ගේ මූණ දැක්කේ නැතත් ජන්කුක් හිතුවා ටේහ්‍යුන්ග් ඇත්තේ කියාගන්න බැරි සතුටකින් කියලා.. ඉතින්, මෙතනින් එයාගේ හැම වගකීමක්ම ඉවරයි !! ආයේ, පැටියවවත්, ටේහ්‍යුන්ග්වත් එයාට අයිති නෑ !!

ජන්කුක්ට දැණුනේ පපුව පිච්චිලා යනවා වගේ.. ගතට දැණෙන වේදනාවට වඩා ජන්කුක්ගේ පපුව රිදෙන්න අරගෙන තිබ්බා.. ටේහ්‍යුන්ග් ඒ කාලේ ජන්කුක්ව බලාගත්ත විදිය වගේම ජන්කුක්ට එයාව ඕනම අවස්තාවේ තමන්ව අතෑරිය එක.. මේ හැමදේම එක පෙළට මතක් වෙද්දි හරියට කතාකරගන්නවත් බැරි ජන්කුක්ගේ ඇස් අගින් කදුළු බිංදුව-දෙක වැටුනා.. ජන්කුක්ගේ හැල්මොනීවත් හිටියනම් ඇත්තටම එයාට සහනයක් වෙන්න තිබ්බා.. ඒත්, හැල්මොනීත් ජන්කුක්ව දාලා යන්නම ගියේ ටේහ්‍යුන්ග් මත විශ්වාසය තියලා.. ඒත්, ටේහ්‍යුන්ග් ඒ හැමදේම අමතක කලා !!