Professor || Tom Marvolo Riddle

Bölüm 14

"Tom."

"Eğer durmamı söylersen artık çok geç."

"Burada mı cidden?"

Tom gözlerimin içine baktı ve dudağıma öpücük bırakıp geri çekildi. "Yarın derslerinden sonra ofisinizde olun profesör. Sizinle işlemem gereken bir ders var."

Masadan indim ve üstündeki faciaya baktım. "Çok dağılmış."

"Burayı neredeyse kimse kullanmıyor. Sorun olmaz."

Dudaklarımı ıslattım. "Bunu yaptığıma inanamıyorum."

Sırtıma ellerini koydu ve beni ilerletmeye başladı. "Fazla düşünme. Tekrardan mesleğini tehlikeye atacağını duymak istemiyorum."

"Çünkü ya-"

Birden sırtımdan itildiğimi hissettim ve kendimi Tom'un göğsüne çarparken buldum. "Fazla düşünmemeni söyledim. Fazla düşünmek seni yanlış düşüncelere sokacak, ve olduğun yoldan sapacaksın. Birbirimiz için doğru kişi olduğundan emin olabilirsin."

Gözlerinin içine ifadesizce bakmayı sürdürdüm. "Emin değilim. Bazı şeyler çok hızlı oluyor. Sabahki halimize bak şimdiki halimize bak. Çok yanlış ilerliyoruz."

Kaşlarını hafifçe çattı. "Emin olmadığın konu ne? Sabah olan olaylar mı? Tamamen senin hareketlerin sebebiyle oldu, eğer böyle bir şeye kalkışmasaydın, bana karşı hissettiklerini daha erken kabullenseydin bu şekilde kafanda soru işareti oluşmayacaktı biliyorsun değil mi? Şimdiki halimiz ise tamamen doğru olanlar. Kendini mesleğine bu kadar odaklama, bu işi gizlide yapabileceğimizi biliyorsun."

Konuşması boyunca yüzüne bakakaldım. Doğru mu söylüyordu? Ona karşı içimde bir şeyler mi vardı? Bunu neden ben değil o hissetti? Ona diğer öğrencilerimden farklı mı davrandım? 

Bir şey demedim ve kolları arasından çıkıp kapıya doğru ilerlemeye başladım. Bir tuzağa mı düştüm bilmiyorum ama hislerimin beni yanıltmasını ilk kez istiyordum.

.

Koyu krem renginde olan dar karnımı açıkta bırakan bluzumun altına siyah mini eteğimi giydim ve saçlarımı düzelttim.

Topuklu ayakkabılarımı geçirdikten sonra odadan hızla çıktım.

Yürümeye devam ederken saatime baktım. Sanırım dersime bu kez zamanında girecektim.

Erken uyanmış ve erken hazırlanmıştım. Bu benim için büyük bir motivasyon kaynağı olabilirdi.

Hızla sınıfa girdiğimde üzerimdeki şaşkın bakışları şimdiden hissedebiliyordum. Sanki onlar sevinmiyorlardı geç gelmeme.

"Profesör."

Kitabımı masama bıraktım ve bana seslenen Nott'a döndüm. "Söyle, Nott."

"Erken geldiniz."

Kaşlarımı hafifçe çatıp saatime baktım. "Tam zamanında gelmişim, burada sorun olan ne Nott?"

Omuzlarını silkti ve dudaklarını hafifçe büzdü. "Yani.. Siz biraz daha geç başlıyorsunuz."

"Bu sefer tam zamanında gelip kaçırdığım zamanlara ek ders yapmaya geldim. Nasıl fikir?" Sınıfın anında suratı düşerken gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hadi tamam yeter bu kadar, başlıyorum derse."

.

Kitaptan son ders konularını gözden geçirirken ofisimin kapısını açtım ve içeri geçtim.

Sonraki dersi sanırım gerçekten blok olarak işlemem gerekiyordu, bu seferki konu oldukça fazlaydı.

Kitabı kapatıp kafamı kaldırdığım sırada Riddle'ı görmemle kafamı yana eğdim. Dün gece ciddi olduğunu mu gösteriyordu bu? "Riddle?"