KAYBEDENLER KULÜBÜ -2-

7.BÖLÜM -MUTLULUK NEYDİ?-

Sarilmamiz bittikten sonra bileklerimin sargili oldugunu gordu. Gozleri fal tasi gibi acildi.

-Bunlar da ne boyle? Bileklerini mi kestin sen?!! Dedi.

Ardindan sikilarak hic anlatmak istemedigim konuyu bastan sona anlattim. Buse ise beni pür dikkat dinliyordu. Anlatmam bittikten sonra

-Kızım sen deli misin? Nasil boyle birsey yaparsin?!!

-Biliyorum cok buyuk bir saçmalık fakat sizi el ele gorunce benim icin hayatin bittigini sandim. Yasamak istemedim. Ama soz veriyorum bir daha boyle bir aptallik yapmayacagim. Söz...

-Tamam. Affettim. Ama bir daha kine affetmem bak dedi

*

ERTESİ GÜN

Okula ozanla beraber gelmistim. El ele okula girmemiz cok dikkat cekiciydi. Herkez bize bakiyordu. Fakat onlari hic aldirmadik. Ozanla-ben yani ""biz"". Aldirmadik.

Sinifa girdigimizde yeni bir cocuk gorduk. Sanirim sinifa yeni gelmisti. Dogrusunu soylemek gerekirse cocuk yakisikliydi fakat kimse ozan kadar yakisikli olamazzz :-). :-). :-)

Dersimizin bos oldugunu anlayinca ozanla busenin yanina gittik. Sap gibi oturuyordu. E yani sonucta sevgilisi yoktu. Yazikkkk :-)

Sinifimiza yeni gelen cocuk bizim oturdugumuz siraya geldi ve

-Merhaba. Benim adım meriç. Dedi.