ÖLÜM KOKAN SAKURALAR

1. Bölüm Çiçeklerin Cehennemle Tanışması

AÇIKLAMA:

Öncelikle herkese merhabaaa

Diğer kurgunda sonra canım dostlarımın isteği üzerine boyle bir kurgu yazmaya başladım.

Kurguda giriş bölümünde de belirttiğim üzere arkadaşlarımla bazı günlük hayattaki konuştuğumuz tarzdaki cümleler ile yazıyorum. Farklı kelimeler görürseniz mesela ' niydiyon, ' nörüyon' gibi kelimeler görürseniz yazım yanlışı sanmayın diye söylüyorum dnsnsksksk.

Çok sevdiğim üç dostuma, kardeşime ithaf ediyorum bu kurguyu.
Onlar istedi ben yazdım. Burada ki dört kızıda bize uyarlayarak yazıyorum. Bazı cümleleri ve kelimeleri bizim hitap edisimizle yazıyorum. Şive tarzında ama şive olmayan konusmalarda görebilirsiniz uydurmasyon djdjddkn Karakterlerin kişisel özellikleride aynı şekilde Buse hariç snsjsksksk diğerleri hayal edersek bize benziyor ama koyacağım modellerin tabikide bizimle alakası yok djsksksksk modelleri ben buradaki belirttiğim özelliklere göre seçtim ama siz beğenmezseniz kafanizdakilerle devam edebilirsiniz.

Ayrıca kurgu Asena'nın ağzından yazılıyor bazı sahnelerde veyahut bölümlerde diğer karakterlerinde ağıından yazmayı düşünüyorum.
Bölüm başında belirtirim zaten.

Açıklamayı okuduğunuz ve anladığımız için teşekkürler.❤️

İyi okumalarr:))))

Medya= ASENA GÖKTÜRK.

Seneler önce lise döneminden...

"Ya vurucam şimdi ağızına onu istiyon ha." Asena bu sabah tersinden kalkmış olmalıydı. Gerçi o sabahları hep tersinden uyanırdı, şaşırmamak lazımdı.

Sıralar 'U' şeklinde olduğundan dolayı Buse'yle dip dibe düşüyorlardı. Buse'nin ise bugün cinganlığı daha bir yerindeydi.

"Asena! Niyidiyim ya bacağım ağrıyi!"diyerek carladı Buse. Sabah sabah sinirleri tavandı ikisininde.

Buse yetimhaneye verilmeden önce köyde kalıyordu. Yaşıyor demiyorum,kalıyordu diyorum. Çünkü: insanın 'evet burada yaşıyorum' diyebilmesi için orayı benimsemesi gerekirdi. Buse'nin kaldığı evde, ne bir aile sıcaklığı vardı, ne de yuvası. Hiç bir zamanda ailem, yuvam diyebileceği birileri, bir evi olmamıştı.

Ta ki yetimhaneye verilene kadar...
Bu üç kız ona; aile, ev , çatı olmuştu.

Ev sadece dört duvar arasında yaşadığımız yer değildir. Ev, bazen insanlardır.

Asena oflayarak bacaklarının üstündeki, Buse'nin bacağını elinin tersiyle itekledi. Buse ise; bu tepkisine aldırmayarak, derste olmalarına rağmen hocasından çekinmeyip, üstüne birde Asena'nın kucağındaki bacağının ayağını salladı.

Buse bacağı ağrıdığı için, bacağını Asena'nın bacaklarının üstüne koymuştu ama şimdide Asena'nın bacaları felç olmuştu.

Asena bacağını çekmeyen Buse'ye dönüp," la çeksene bacağını," diyerek çemkirdi.

"Öldün ha! İki dakika bacağımızı uzattık diye!" Buse fısıldadığını sanıyordu ama o çok sevdiği sınıfı bile duymuştu sesini.

Bu ikili hep birbiri ile didişirlerdi.
Onların bu didişmelerinden nasibini alan ise Eslem olurdu...
Eslem uğraşamazdı hiç birşeyle. Hele ki en musmursuz günündeyse. Eslem aslında hep böyle o sadece kardeşlerinin yanında gülerdi. Çünkü: şu hayatta yüzünü güldüren bi onlardı.