Strange love

~hissetmedim~

Selam👋

Bu bölümü kötü bir zamanda yazıyorum umarım fic'e yansıtmam.

Bu bölüme yorum sınır da koymuyorum fakat yeni bölümün gelmesi için kendinizi biraz belli edin ki isteğim çoğalsın. Gerçi diğer bölümlerdeki yorum sınırları da uyulduğu söylenemez ama neyse.

Namjoon çoktan bogum'u almış gitmişti ve baş başa kalmıştık dicektim ki bir tane beta kız gelmişti yanımıza.

Güzel, saçları uzun, cildi bürürsüz biri geldi ve nerden baksan beta olduğu belliydi ama neden buraya geldiğini anlamamıştım.

"Jungkook napıyorsun burda?" diyerek jungkook'un elini kavradı, şaşkınca onlara bakarken jungkook elini çekip "Sohee bi siktir git" dedi sakince. Namjoon ve hoseok'un konuştuğu bu takıntılı kız demek.

Fena biri değilmiş ama karakter açısından bok olduğu belliydi, jungkook geri çekilsede bir adım daha atmış "ya beni özlemedin mi?" diye sormuştu tatlı sürat yaparak ama bu tatlı sürat ona hiç yakışmadı.

Ben kıza kötü kötü bakıyordum ve biraz geri çekildim, kız bunu gördüğünde sırıttı ve jungkook'un  kolunu kavradı "alfam bizi kıskananlar var galiba" diyerek beni ima etti.

Ben onu kıskanmadım! Yani belki biraz, bilmiyorum ama her neyse...

Kıza göz devirdim "kıskanmıyorum!" diyerek ordan uzaklaştım, jungkook duyduğum kadarıyla o beta ile kavga etti.

Bir banka oturdum ve anlamadığım bir nedenle ağlamaya başladım... aslında nedeni açıktı.

O bogum'un bana nasıl dokunduğu, dediği şeyler ve sonra olan kavgalar yüzünden. Bugüne kadar rahat ve güzel yaşarken bu bogum piç'i benim kalçama dokundu boynumu öptü ve ben sadece öğretmenler odasından çıktığında kurtula bildim?!

Eğer onlar ordan çıkmasaydı ilerde mühürleneceğim bölgeye kendinden olan izler bırakacaktı!! Tüm bunların yanında ağlamamım başka bir sebebi daha var ama kabul etmek istemiyorum...

Jungkook'u benden başka biriyle görmek beni üzdüğü için ağlıyordum bir yandan ve ben bunu kabul etmek istemiyorum çünkü korkuyordum.

Cinsiyetim dört gün sonra belli olacakken onun olamamaktan korkuyordum ve kendimi ona kaptırmamaya çalışıyordum.

Oturduğum bankta sessizce ağlayıp gözyaşlarımı siliyordum yenileri aksada, jungkook sinirile bana doğru yürüdü. Biraz nefeslendi sakinleşmek adına ve sonra yanıma oturdu.

Ben ağlamayı bıraktım ve kızarmış olan burnum, gözlerim ve yanaklarımla yere baktım, aramızda bir süre sessizlik oldu ve sonra jungkook iç çekti.

"Taehyung... neden ağladın?" Sorduğu soruyla biraz afalladım ama nefes verip deminki olayı bahane ettim aslında gerçeklik payı var, "bogum olayı yüzünden, başka niye olsun ki..." dedim hala yere bakarken.

Oturduğu yerden biraz yana kayarak yaklaştı ve damarlı eliyle çenemi nazikçe tutup kendine doğru çevirdi "ağlama... artık sana bir şey yapamaz, hiç kimse sana bir şey yapamaz... anladın değil mi?" Dedi güven veren sesiyle.

Biraz onun gözlerine baktım sonra onun iki elininde deminki yumruklar yüzünden kanadığını gördüm, gerçek endişemi biraz olsun bastırarak iki elini ellerim arasına aldım ve sakince konuştum "anladım... ama ellerin kanıyor, revire gidelim..."