Loosen Us (Loose Trilogy #3)

Chapter 1

Loosen up. They say for you to be able to move forward to the past is to loosen your grip on it. If you keep your grip on it, it may be the reason for your downfall...

Ilang taon na ang lumipas. Subalit heto pa rin ako, naghahanap ng kasagutan, katanungan na yumayakap sa akin upang hindi ako makaalis sa nakaraan.

I stared my eyes at my vanity mirror. These eyes remind me of my sister's eyes. For all those years, I tried to look for her. Hoping that she's still alive, after that traumatic incident.

All those years. I'm always the one to be blamed on her death. Siguro kasalanan ko talaga? Siguro kung hindi ko siya iniwanan noong gabing iyon, malaki ang posibilidad na kumpleto pa kami. Maaaring masaya pa ang pamilyang lagi kong tinitingala.

Mabilis dumaloy ang luha sa pisngi ko, hinayaan ko lamang ito. Pumikit ako nang mariin ng maalala ang gabing iyon. Gabing kasama ko pa siya...

"Umalis ka na Kiara!"

Sunod-sunod ang pag-iling ko. My eyes bawling in tears, while it remained on where she standing at. Malayo siya mula sa akin at may pumapagitnang malaking kahoy. Punong-puno na ng usok ang bahay dala ng apoy na nasa paligid.

Pagod na ang boses ko, masyado na akong pagod kakahingi ng tulong dahil wala ibang tao rito sa bahay. It just me and my twin sister... Kiella. Our parents aren't here. For sure if they are here, they will come and save us.

"No! I can't leave you behind. I'll come towards you!" I screamed for her to be able to hear me.

Humanap ako ng daan upang makalapit sa kaniya. Kumuha ako ng kumot at pinagtaklob sa sarili ko.

"Stay there, Kiella!"

Hindi ko na hinintay ang tugon niya. Sa huling pagkakataon, tinignan ko ang kinaroroonan niya.

I covered my mouth as the smoke continue took it's place. I breathe in satisfaction when I reached Kiella. I held her pulse, nanlalata na ang mga mata niya gayundin ang labi niyang namumutla.

"Kiella, come with me." I tightened my grip on her pulse.

Nakadapa siya sa sahig dahil may nakadagan sa kaniya. I kept on crying, my emotions were now mix; fear and anxious.

"Just go, Yara!" Mas lalo kong hinigpitan ang hawak sa kaniya. "Save yourself... please. I'm begging you." Patuloy ako sa pag-iling. "P-please live..."

Humikbi ako habang pinagmamasdan ang sitwasyon niya. Nagulantang ako nang may bumagsak na ilaw mula sa kisame, lalong lumakas ang apoy. Hindi ko magawang mabitawan ang kakambal.

"Please loosen your grip on me."

Sinunod ko ang gusto niya. Tumayo ako upang buhatin ang nakadagan sa kaniya, subalit masyado itong mabigat.

"Stop it, Yara. Iwanan mo na ako!" Her voice trembled.

"I don't want to!" Hindi ako sumuko upang buhatin ang nakadagan sa kaniya. "I won't leave you, Kiell-Ah!" Agad ako napalayo nang may bumagsak na kahoy sa harapan ko.

I stepped back and coughed so hard as the smoke started to reach my senses.

"Just go, Yara! Please! Don't mind me."

Patuloy ako sa paghagulgol. I can't just leave her behind. She's my only sister. Ayaw kong mawala siya sa akin.

"You already did everything. Save yourself!"

Nilibot ko ang paningin sa paligid. I can see a way out here... There's having a crisis inside me: Ililigtas ko ba ang sarili ko? O ililigtas ko ang kakambal ko?