YILDIZLARIN ALTINDA [BERDEL]

Kız kaçırma

Gözlerimi bugün diğer günlerin aksine bi kargaşaya bağırışa açmıştım. Gerçi genel olarak normalde de bizim ev böyledir de şimdi bi farklı işte anlarsınız ya.

Evin içinden yükselen seslere anlam veremedim ve hemen salona indim. Babam ve abimin bağırışları tüm salonu dolduruyordu normalde böyle seslere şaşırmazdım çünkü onlar sürekli kavga ederdi ama tabi ki de bu kadar şiddetli olmazdı.

"Oğlum ne demek kızı kaçırdım sen ne dediğinin farkında mısın öldürürler sizi " Öncelikle şu konuda hemfikir olalım bizim ailemizde olan bir bireye kimse kolay kolay zarar veremez. Ups aa sanırım bundan daha büyük bir sorunumuz var. Abim ciddi ciddi kız mı kaçırmıştı. Hadi ama şaka gibi. Bunu yapmamış ol lütfen ayrıca bunlar ne öldürmesinden bahsediyordu bu kadar kolay mı koskoca aşiretin en büyük çocuğunu öldürmek. Yani daha önce yapılmış bir şey tabi ama konu bizim aşiret olunca çok zor. Kız arkada ağlıyordu bunu görünce gözüm ona takıldı donup kaldım tek yaptığım şey öylece kıza bakmak oldu zaten yapabileceğim başka da bir şey de yoktu en azından şimdilik. O sırada bakışlarım abime yöneldi ne diyeceğimi bile bilmiyordum böyle bir olay ilk defa başımıza geliyordu belki de en iyisi susmaktır bazen hem sözler hem de gözler kifayetsiz kalır işte tamda o andayım ve bu yüzden susuyorum
"Umurumda değil baba biz Maral'la birbirimizi seviyoruz " abimin bu dedikleri beni iyice sinir etmişti biz ölüm diyoruz o hala aşk diyor bundan sonra o kızı sevebileceği tek yer cehennem olacaktı ama o bunun farkında değil ki umarım da değildir çünkü hem farkında olup hem de bunları söylüyorsa elimde kalması an meselesi olur.

Anlık bir sinirle konuşmaya girdim "Adar abi sen ne diyorsun ya ne saçmalıyorsun gidip isteyemedin mi kızı da kalkıp kaçırdın" salondaki herkes bana döndü annem dolu gözlerle konuşmaya başladı kadın ne dese haklıydı tabi oğlunun yaptığı da eşeklikti. "Kardeşin haklı oğlum" dediği sırada kapı kırılırcasına çalıyordu ben anlık bir sinirle yerimden sıçrarken abim konuştu ‘’Ne haklısı anne baba sen bari bir şey söyle isteseydik de vermezlerdi biliyorsun’’ abim de aslında bir yerde haklıydı isteseydik de vermezlerdi .

"Geldiler" o sırada nedenini bilmediğim bir şekilde gözlerim dolmuştu fakat abimi ve o kızı onların eline bırakamazdım. Abimi çok seviyordum ve abimin ölümüne göz yumamazdım babamda böyle düşünürdü yani sanırım eğer onu tanıyorsam böyle düşünürdü o abimi çok severdi hatta hepimizden daha çok ama bundan sonra böyle devam eder mi bilemiyorum o sırada babam konuştu "Açın kapıyı"
Babamın dediği beni şaşırtmıştı konu oğluydu konu abimdi onu , abimi öylece ortaya mı atıyordu çok şaşırmıştım hatta inanamamıştım çünkü babam abimi herkesten ve her şeyde ayrı tutardı babamın bunu söyleyeceği kimsenin aklına gelmezdi. Böyle bir şey yapması imkânsızdan daha imkânsızdı o sırada konuşmaya ben girdim.

"Baba ne saçmalıyorsun sen" dedim babam hafifçe güldü bu gülüşü nerde görsem tanırdım bundan sonra herkes susar bir kenara çekilir ve babamın yaptıklarını izlerdi ama bu sefer öylece kenara çekilmeyecektim. Bu sefer devreye ben girecektim

"Elimizden bir şey gelmez onlar koskoca Boran aşireti" dediğinde asıl kan beynime sıçramıştı herkese kafa tutan bize Rojda aşiretine ne olmuştu da birinin karşısında susuyordu. Boran aşiretini birkaç yerde duymuştum ama yine de buna izin vermeyecektim bu zamana kadar susmam bile hataydı
Abime baktım ''arka kapıdan çıkın" dediğim sırada babam bana baktı tam konuşacaktaki abim konuştu bir kere de sorgulama ya bir kere "Sen ne yapacaksın" dedi bu çocuk sanırım gerçekten bu sorunluydu ayrıca söylediklerimi bir kere bile dinleseydi simdi zaten bu halde olmazdı ama nerde hiç dinler mi dinlemez. Çok dik kafalı çok.

"Size gidin dedim" diye bağırdım kız biraz korkmuş gibiydi ki bence olması gereken de oydu oysa onların da bi suçu yoktu. Onlar da sadece sevmişti ve emin ki simdi de olsa kavuşmak için ayni şeyi yaparlardı ama bu da bir çözüm değildi ama simdi onlara bunu anlatarak zaman kaybedemezdim.