Napakasakit ng pagmamahal,
Na kahit paulit-ulit kanang sinasampal,
Nang katutuhanang kayu'y dina magtatagal.
Pero napakaganda ng sugat,
Gaya ng araw na sumisikat,
Talaga nga bang napaka ganda ng sugat?,
Napalagi kang tinitira paharap at,
Ikaw ngalang bang magsisikap,
Sa iyong relasyong napakahirap.
Ang mundong iyong tinatapakan,
Ang syang magiging dahilan ng iyong paglisan,
Sa buhay ng iyong itinuturing na tahanan.
Ikaw ay magiging isa lamang memorya,
Ng kanyang nakaraang istorya,
Sa likod ng masasayang ala-ala,
Ikaw ngayoy nag-iisa.
Ang pagtitiwala ay palaging nasasayang,
Sa isang taong di naman nakasanayan,
Ang pagmamahal ng isa hanggang kamatayan.
Walang salitang "habang buhay",
Sapagkat lahat tayu ay mamamatay,
Ang katapusan ay nakatadahana,
Sa mga buhay ng matiyaga,
Matiya sa pagmamahal, na akala mo ay pinipiling ikaw,
Sa buhay na ito ay iyong isigaw,
Na habang buhay mahal, ang pipiliin parin ay ikaw.
Ang maiiwang mag-isa,
Ay s'yang tatangis at luluha,
Sa katapusan ng inyong istorya,
Kayung dalawa ay magkakalimutan na.
