Blood Phobia | The Uncanny Counter Evreni

7.Bölüm: Kalbim acıyor

Mun: Korkacak bişey yok ki.

Mun zımbaya benzer bişey çıkartmıştı.

Seok-jin ise bana sarılıp gözlerini kapatmıştı.

Mun başladığı anda Seok-jin kolunu çekti.

Seok-jin: Çok acıdı!
İstemiyorum!

Yn: Ablacım yapma böyle.

Seok-jin: Acıdı acıdıı.

Motak gelip Seok-jin'in kolunu tuttu.

Seok-jin: YA İSTEMİYORUM DİYORUM!

Motak: Abiye bağırılmaz.

Seok-jin: Ablam.
Neden.. neden bu yaşta böyle şeyler yaşamak zorundayım?

Sessizlik olmuştu.

Mun işini yapmaya devam etti.
Seok-jin ağlıyordu yine.

Seok-jin: Abi yapma..

Seok-jin: Keşke bugün ölseydim.
En azından acı çekmezdim.

Yn: GERİZEKALI SUSSANA!

Seok-jin kolunu zar zor çekip kulaklarını kapattı.
Gözlerinide kapatmıştı. Ağlaması çoğaldı.
Dizlerini kendine doğru çekmişti.

Hana: Yn ne yaptın ya.

Mun: Çocuğa niye bağırıyorsun?!

Çok fazla ağlıyordu.
Ne diyeceğimi bilemedim.

Yn: B-Ben..

Mun: Ağlama abim.

Seok-jin: A-Abla, y-yanına yaklaşma.
Uzaklaş benden. L-Lütfen.

Yn: Seok-jin..

Mun onun kolundaki yarayı tamamen kapatmıştı,
üzerinede büyük bir bezli yara bandı yapıştırmıştı.

Seok-jin: ABLA GİT DEDİM!

Seok-jin birden bayıldı.

Motak: Lan ne oluyor!?

Yn: Benim yüzümden mi oldu?

Mun: Evet.

Hana: Büyük ihtimal.
Çok korktu çocuk.

Yn: Benden abla olmaz.

Mun: Bence Seok-jin yurtta kalsa daha iyi olur.
Burda güvende olmayacak.

Yn: O çocuk yurda gider mi sanıyorsun?
O olaydan sonra bir daha asla yurtta kalmaz.

Mun: Doğru.

Hana: Bizimle kaldığı sürece çok acı çekecek,
o daha çok küçük..

Motak: Ha Yn, söylemeyi unuttuk.
Jangmul sana telefon almış, siz yokken bıraktı.

Yn: O kim?

Motak: O da avcı.

Yn: Haa tamam, teşekkür ederim kendisine.

Motak telefonu bana verdi.

Yn: Bu kadar pahalı bişeye gerek yoktu ki.