Blood Phobia | The Uncanny Counter Evreni

10.Bölüm: Korku

Yn: NE DEMEK BOŞ YER YOK!?
KOSKOCA HASTANEDE YER YOK MU YANİ?!

Doktor: Maalesef.

Yn: Grip olup gelen hastaların durumu çok mu acil?
Onları çıkartın o zaman!

Doktor bişey demeden içeriye girdi.

Motak: Dayan Wong.
Dayan.

Mun Hana'yı aradı.

Mun: Hana sığınağa gelin hemen!
Bayan Chu erken geldi.

Hana: Ciddi misin?!

Mun: Evet, çabuk!

Aramayı kapatmıştı Mun.

Hana: Sığınağa gidiyoruz, acele edin.
Bayan Chu erken dönmüş.

Hemen arabaya bindik.

Wong'un elini tutarak ağlıyordum hala.

Motak: 5 dakikaya sığınaktayız.

Yn: Dayanır değil mi?
Sadece 5 dakika daha dayanır değil mi?

Hana: Dayanır o.

...

Sığınağa gelmiştik.
Motak onu koltuğa yatırmıştı.

Chu: Mun, sen kurşunları çıkar.
Bende iyileştirmeye başlayayım.

Mun: Tamam.

Mun telekinezi ile kurşunları çıkartırken
bayan Chu'da bir yandan yaraları iyileştiriyordu.

Mun: 3 tanesi çıkmıyor.
Bıçakla halledeceğim.

Mun kalan kurşunları bıçakla çıkartmıştı.

Chu: Tamam, kurşun yaraları bitti.

Kolunuda iyileştirmişti bayan Chu.

Yüz üstü yatırdık bu seferde onu.

Chu: Bu yara çok büyük ve derin.
İyileştirebilir miyim bilmiyorum.

Konuşmuyordum, kandan korktuğum için yere baktım.

Bayan Chu onun sırtındaki yarayı iyileştirmeye çalışırken burnu kanadı. Ama umursamadan devam etti.

Yn: Bayan Chu burnun-

Chu: Sorun değil. Canım pahasına olsa bile iyileştireceğim onu. Ölmek için çok genç.

Birden Seok-jin'in bağırmasıyla içeriye koştum.
Mun'da aynı şekilde.

Yn: SEOK-JİN NE OLDU!?

Yatakta oturuyordu. Yanında bıçak vardı ve bileğini tutuyordu. Baya ağlıyordu.

Mun ve ben onun yanına oturduk.

Yn: Ne yaptın sen?!

Seok-jin: Acıyor. Çok acıyor!

Seok-jin: Kalbimde acıyor.
Psikolojimin içine ettiniz hepiniz. Ne istediniz benden? Ölmek istiyorum, yaşamak istemiyorum ama canım çok yanıyor.
Sen yurtta dizi izlerken görmüştüm abla, bir kadın bıçakla bileğini kesince ölmüştü. Bende öyle yaptım.
Ama acıdığı için bırakmak zorunda kaldım.
Çok canım yanıyor. Çok..
Beni öldürür müsünüz?

Zaten Wong'un durumu yüzünden ağlıyordum, şimdi ağlamam daha da çoğaldı.
Mun'un da gözü dolmuştu.

Mun: A-Abicim..

Ben konuşamıyordum.

Bayan Chu'da çok yoruldu, kim iyileştirecek şimdi onu?

Mun: Abicim, değdi mi şimdi canını yakmana?