▪KAÇIŞ▪

44 14 10
                                    

Yine aynı sabaha uyandım. Sıkıcı ve sakin bir sabah. Yine okuluma gidicek, insanların dır dırlarını çekicek, dersi dinlemeye çalışacak ve huzurlu evime tekrardan dönecektim. Canım biricik arkadaşım Felix olmasa katlanamazdım okula. Hemen ona yazdım.

Sungie:
Günaydın sarı civciv! Uyandın mı?

Sungie:Günaydın sarı civciv! Uyandın mı?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Civlix:
Evet. Sanada günaydın! Hazırlan Jisung. Sana geliyorum. Birlikte gidek.

 Birlikte gidek

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Sungie:
Oki!🙃

Telefonu kenara bırakıp hazırlanmaya başladım. Felix' le gitmek en sevdiğim şeydi. Kendisi okul birincisi olduğundan dolayı pek zaman ayıramıyordu bana. Bu yüzden birlikte gidip geliyorduk. Birazda olsa takılabilmek için. Telefonum çaldığında arayan kişi Felix'ti. Hemen dışarıya çıktım. Felix'i görünce gülümsedim.

"Çok dakik birisisin Jisung, bunu seviyorum."

"Senin şu geç kalmama takıntılığın yüzünden dakik birisi oldum."

Felix bu dediğime sadece sırıtıp geçti. Keşke 'okulu boş ver,gel gezelim.' dediğimde 'olur' diyebilseydi. O zaman hep görüşürdük. Ama Felix ve takıntıları işte! Zaten okul birincisiydi. Bir günlük okula gitmesede olurdu. Ama o bunu anlamıyordu.

"Sence Hyunjin ve Minho sevgilimi?"

Felix ilk defa Hyunjin ve Minho'dan bahsediyordu. Onlar bizim okulun popüler çocuklarıydı. Çoğu kişi onlardan hoşlanıyordu. Evet ikiside yakışıklıydı ama egoları tavandı. O yüzden ikiside ilgimi çekmiyordu. Ama Felix'in ilgisini bir şekilde çekmişlerdi.

"Bilmem ki. Uzun zamandır arkadaşlar diye biliyorum. Neden sordun?"

"Hiç. Öyle merak ettim. Çok dedikoduları yapılıyorda."

Anladım dercesine başımı salladım. Ama Felix daha önce kimseyi merak etmemişti. Sadece ikinci olduğu zamanlar birincinin kim olduğunu merak ederdi. Ama ne Minho nede Hyunjin okulun ilk beşinde bile değillerdi. Bende değildim. Aslında Felix'in bu birincilik takıntısı ailesinden kaynaklıydı. Onunla ilkokuldan beri tanışıyordum. O hiç böyle birisi değildi. Ortaokul üçüncü sınıfta böyle olmaya başladı. Ailesinin zoruyla tabi ki. İlk başlarda sadece ilk beşe girmeyi denesede ailesi onu gaza getirdikçe birinci oldu ve bu onda takıntı haline döndü. Onu ne kadar uyarsam da o hiç dinlemedi. Ne sosyal hayatı vardı ne de aile hayatı. Ailesi durumu fark edince pişman oldu ama Felix artık bunu takıntı haline getirdiği için durmamıştı. Şimdide lise son sınıf olduğu için kendisini daha çok sıkıyordu. Böyle yapması doğru değildi. Bunun yüzünden kaç kere hastanelik olmuştu. Ama o umursamıyordu. Bir gün stresten ölmesinden korkuyordum. İşte aile bu kadar önemliydi.
Sonunda okula vardığımızda Felix kendi sınıfına doğru ilerliyordu.

》U DÖNÜŞÜ《Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin