Gecenin Karanlığı (şiir)

Körleşiriz..

Hiç sizler mantığınızı ve Kalbinizi
karşılaştırdınız mı ?
Hepimiz kalbimizin bizlere söylediklerini severiz ve asla etrafımızdakilerini düsünmeyiz.

Varımız yokumuz kalbimizdir deriz ve onun bize hissettirdikleri kör eder gözlerimizi.
Körleştiğimizi maalesef genelde çok geç fark ederiz..

Mantığımızı dinlemek ne yalan söyliyeyim pek de hoşumuza gitmez,
Nedeni de mantıklı olmak genelde bizleri başda üzer ve bazen de canımızı yakar.

Peki nedir bu Mantığımızın ve Kalbimizin alıp veremedikleri ?
Neden daima didişirler ?
Kalbimiz bizlere anlık mutluluğu verirken,
Mantık ise önce üzer ve belki de kalbimizi kırar fakat ardından da dertsiz bir mutluluğu sunar.

Aslında bütün olay beyinde bitiyor Dostlarım..
Ne istediğimizi önceden iyice düşünürsek ve ona göre hareket edersek hiç bir sorun oluşmaz.
Karamsar olmasak net bir karar verme becerisine sahip oluruz fakat bizler önce Kalbimizi dinler,
Sonra Mantığımızı sorgular ve en sonunda da Beynimize danışırız.
Kısacası önce Kalbimizin kırılmasına müsade ederiz,
Mantığımızı susturur en sonunda da
" ben nerede hata yaptım ? "
gibi sorularla Beynimize olmuş bitmiş
bir olayı danışırız.

Her güzel bir Flimin sonunda güzel bir yazı ile
- MUTLUN SON - yazar ya..
Bizim o güzel sondan yapamayacağımız beli Azizim...

Açın pencerelerinizi ve çekin içinize o temiz
Gece havasını..
Gecenin Karanlığını güzel bir şekilde ağırlamayı unutmayın sakın zira yine gelmiş derdinizi dinlemeye ve gözyaşlarımıza eşlik etmeye.
Söz vermiş çünkü bizlere,
içimizi döktükten sonra ve kendi benliğimizi dağıttıktan sonra yeniden toparlanmamıza yardım edeceğine..