-Kerem'den-
Gözlerimi araladığımda kendimi beyaz bi' hastane odasındaki yatakta yatarken buldum. Kolumdaki seruma baktığımda azalmıştı. Demek ki buraya geleli çok olmuştu. Çünkü akşam olmuştu.
Başımı hafif yana çevirdiğimde Altay'ın yanımdaki koltukta uyuya kaldığını fark ettim. O kadar tatlı uyuyordu ki. Ama uyurken bile gözlerinden ne kadar yorgun olduğu anlaşılıyordu.
Yatakta yavaşça doğruldum. Yanımdaki örtüyle Altay'ın üstünü örttüm. Tekrar yattığım sırada Altay uyanmıştı.
"Kerem."
"Uyandın mı Altay, fark etmemişim."
"Evet uyandım."
"Her yerim ağrıyor Altay."
"Anlıyorum Kerem'im."
"Serum bitmiş bu arada."
"Serumu boşver sen iyisin demi?"
"İyiyim Altay."
Yerinden doğrulup yatakta yanıma oturdu. Bi' eliyle saçlarımı okşayıp geriye atarken bi' yandan da beni kontrol ediyordu.
"Çocuk içinde hareket ediyo' mu?"
"O kadar fazla değil. Ama hissediyorum az da olsa."
Elini karnım da gezdirirken bi' an durdu. Elini aynı bölgede tuttu. Gözleri dolu halde bana baktı.
"Elime tekme attı..."
Elinin üstüne elimi koydum. Gözleri dolu halde o kadar tatlıydı ki yiyesim gelmişti.
"Altay..."
"Efendim Kerem."
"Biz sence bu çocuk doğduktan sonra yapabilecek miyiz?"
"Yaparız tabiki Kerem."
"Korkuyorum Altay."
"Korkma Kerem. Korkacak bişey yok."
Doğrulup bana sarıldı. Sonra da yüzüme baktı. Öne atılıp dudağından hafif öpüp geri çekildim. Ben bunu yaptığımda dudaklarıma bakakalmıştı.
Tam gene öpecekken içeri doktor girdi. Altay direkt yerine oturdu.
"Evet Kerem bey. Sizi burda tekrar görmek ne hoş."
"Hoş değil maalesef."
"Şaka yaptım. Neyse şimdi sizin muayene sonucunuzu anlatıyorum. Siz gayet iyisiniz Kerem bey, ama çocuk için aynı şeyi söyleyemeyeceğim."
"N-nasıl yani?"
"Kerem bey, şimdi çocuğunuz için şöyle söyliyim. Hamilelikte ilk 3 ayda düşme riski yüksek demiştim. Yani yanlış algılamayın çocuğunuz düşmedi. Sadece biraz hasar görmüş o kadar. Ama bu geçici bişey. Merak etmeyin."
Bunlar anlatılırken duyduklarımın acısıyla kulaklarım çınlıyordu. Ne demek hasar görmüştü? Ona hasar verecek ne yapmıştım?
"Ben yapamadım... Çocuğu doğru düzgün taşıyamadım... Onu bile beceremedim..."
"Kerem sakin ol."
Altay bana sarıldı. Bende ağlayarak ona sarıldım.
"Kerem bey lütfen kendinizi üzmeyin. Biraz daha fazla dikkat ederseniz ve yazdığım vitaminleri kullanırsanız sizde bebeğinizde gayet iyi olacaksınız."
"Söz veriyorum çok dikkat edicem."
"Tamam o zaman ben reçetenizi buraya bırakıyorum. Burdan alırsınız ve geçmiş olsun. Şimdilik isterseniz çıkabilirsiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Senin Çocuğunu Taşıyorum" || •AlKer•
RomanceAltay Bayındır & Kerem Aktürkoğlu "Senin çocuğunu taşıyorum Altay..." "Nasıl? Sen ciddi misin?" "Hiç olmadığım kadar..."