Ellerim üşüyordu karşımdaki adama baktıkça, ama daha çok kalbim üşüyordu. Bana yaptıklarını hatırlayınca.Gözlerim etraftakileri görmüyor, kulaklarım sanki işlemlerini yitirmiş gibi duymuyordu. Kulaklarımda Karan'ın söylediği sözler dolaşıyordu, geçirdiğim krizlerde ki çığlıklarımla doluydu kulaklarım. Kimseye dokunamayışım, insanlardan hep korkarak kaçışımla doluydu gözlerim.
Sanki birer hiçmişim gibi etrafımdaki insanları görmemeye mâhkumdu bu gözlerim, sanki kimseye dokunmamaya yeminliymiş gibiydi ellerim. Sanki bir daha kimseye bağlanmayacak, sevmeyecek gibi kilitlenmiş, buz tutmuştu kalbim. Bir daha o kilidi açılmayacaktı, o buzları hiçbir ateş eritemeyecek kadar donuktu.
Ama şimdi karşımdaydı yıllarca kaçtığım adam. Tam da kendimi iyleştiğime inandırdığım anda. Gözlerine baktığımda o da o anları hatırlamıştı. Anlamıştım bunu bana bakışlarından. Ama çok uzaktı artık bu bakışlar bana, çok geçti artık bana yaptıklarından sonra.
Biz hâlâ bakışırken üçlü koltukta oturan bir çocuk konuşmaya başladı.
" Galiba yeni bir aşk doğuyor kanka. Baksana bir birilerine nasıl bakıyorlar. Karan♾️ Aden vaov
Dedi. Oysaki daha hiçbir şey doğmadan bitmişti. Teklifim reddedilmişti. Ben konuşan çocuğa biraz daha yakından baktığımda çocuğun tanıdık geldiğini farkettim. Ama tam olarak çıkaramadım. Neyse diyip çok takmadım ve ciddileşerek Yaman'a döndüm.
" Yaman ben buraya ne için geldim? Neden geldim? Burası neresi? Siz kimsiniz? Buranın adı ne? Ben nasıl geri eve gidebilirim? Ayrıca benden ne istiyorsunuz? "
Diyerek ardarda sorularımı sıraladım. Yaman derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.
" Şimdi Aden sana anlatacağım her şeyi ama öncelikle bir şeyleri anlaman gerekiyor. Öncelikle otur. Sakın ol. "
Ya anlamıyorum ben. Tamam yeni bir yerdeyim daha adını bile bilmiyorum. Ama bana hiçbir şey anlatmayarak daha da çıkmaza çekiyorlar.
" Tamam sakinim. Hadi bana nerede olduğumu söyleyin ve beni eve geri götürün. "
Dedim. En azından beni nasıl aldılarsa öyle de geri bıraksınlar. Yaman benimle tekrardan konuştu. Karan hala bana bakıyordu ama biz sefer yüzündeki ifadeyi ben bile çözemiyordum.
" Aden biz seni geri eve götüremeyiz "
dedi Yaman. Ne demek geri eve götüremeyiz?
Konuşmasına devam etti Yaman.
" Bak sana doğruları söyleyemem ama sana bir kaç şey diye bilirim. Biz buraya seni getirmek zorunda kaldık. Çünkü sen asla hatırlamaman gereken şeyleri hatırlamaya başladın. Sana şuan ne sebebini söyleyebilirim ne de gerçekleri anlata bilirim. Şuan sadece bilmen gereken şey artık eve dönemezsin ve hiçbir şey artık eskisi gibi olmiyacağını da bilmen gerekir. "
Ne demek artık eve gidemezsin ya ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolan İnsanlar
Teen FictionBir kız var, Aden. Bu kız iki arkadaşı ile birlikte okula yetişmek için bindikleri arabanın birden kendisini başka bir gezegende bulacağını nereden bilebilirdi ki?
