Kaçırıldığınızı düşünün başka bir insan başka bir şehir bambaşka bir ülke'ye?
Zengin bir ailenin kızı olarak hayattaki en kötü şansımı burda kullanmıştım. Ailemden para koparmak için beni istanbuldan italya'ya kaçırdılar.
Fakat araç ormanlık yere g...
Merhaba bu yeni bir hikayem bunu da diğer hikayem kadar sevileceğini düşünüyorum umarım icinize siner okurken severek okursunuz
İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çek o elini." Elleriyle ağzımı kapatmaya çalışan maskeli adama bağırarak tepki göstermiştim. Maalesef işe yaramadı. Bu duruma artık alışmıştım alışıla gelmiş bir olay olarak devam ediyordu benim için.
Ve ben bu hayatın bir parcası olarak kaldım. Sorucak olursanız sen kimsin?
Ben diana yari italyan yarı türk bir ailenin tek çocuğu ve tek varisiyim ailem oldukça zenginler türkiye ve italyada en zenginler sıralamasında her zaman en başta olurlar.
Ben bu zenginliği bu serveti hiçbir zaman benimsemedim. Hiç güzel bir hayatım olmadı. Her zaman o odada saklandım. Hiç kimse varisin kim olduğunu bilmiyordu. Okul hayatım bile evde görevlendirilmiş hocalar tarafından gerçekleşti.
Buna artık müsaade edemedim 20 yaşında hayatı o odada olan bir genç kız olmak istemedim.
Yapılan bir davete yoğun ısrarım üzerine ailecek birlikte gittik. İnsanlar sanki farklı birisi görmüş gibi üstüme yığıldılar patlayan flaşlar üstüme atılan diğer zengin aileleri mi dersiniz hepsi vardı.
"Anne korkuyorum." Annemin arkasında bana uzattığı parmakları tutuyordum.
"Sakin ol! Buna alışman gerekecek." Diye söyledi fısıltı arasında.
"Keşke hiç ısrar etmeseydim." Dememle annem güldü. "Varisimizi artık bilmeleri güzel değilmi?"Değildi yemin ederim değildi.
O günden birkaç gün sonra kaçırıldım kendi evimde kendi odamda.
Birkaç gün bok gibi bir depoda tutuldum. Aç bırakıldım sussuz bırakıldım. En sonunda annemle babamın beni bulmasıyla oradan kurtuldum.
O depodan çıktıktan sonra hayat ile ilgili birkaç şeyler farkettim. Bir vakıf açtırdım annemlerden bu rızayı aldıktan sonra. Vakıfın amacı aç ve sussuz kalan evsiz kalan herkese yardımcı olmaktı.
Bu yaptığım şeyden sonra türkiyeki yaşayan birçok kişinin kalbini kazanmıştım. Beni öylesine çok sevmişlerdi ki cumhurbaşkanı bile olmamı isteyen vardı. Biraz fazla abarttılar sanki.
Kapım birkaç kez tıklatıldığında o tarafa döndüm. "Hazırmısın kızım?" Babam kapı aralığından bana seslendiğinde makyaj masamdan son kez aynaya baktığımda üstümü düzeltip ardından babama seslendim.
"Evet, çıkabiliriz." Dememle babam içeri girip kolunu uzattı. Büyük bir memnuniyetle koluna girip odamdan çıktık. Yine bir davet vardı. Yine benim de gitmem gerekiyordu.
"Annenle ben farklı araçta gidiyoruz biliyorsun değilmi kızım?" Babamı başımla onayladım. Bizim ailemizde bu tür kurallar vardı varis hiçbir zaman bir davete giderken ailesi ile gidemez tek gidebilir diye.
Saçma bir kural.
Arabaya yaklaştığımızda babam kolumu bırakıp alnımdan öptü. "Davet yerinde görüşürüz kızım. Annen herkesden önce davranıp arabaya girmiş." Bu dediğine ikimizde koca bir kahkahayla güldük.
Annem her zaman geç kalan bir insandi en son o hazırlanırdı. Bugün ilk defa erken hazırlanmış ve bizi bekliyordu. Eminim bekletilmenin nasıl bir duygu olduğunu farketmiştir.
"Peki görüşürüz babacığım." Arabaya binmeden babamı cevapladım. Fakat şoför ömer abi acelesi varmış gibi gazı köklemesiyle geriye doğru savruldum.
"Uh. Ömer abi biraz dikkat edebilirmisin? Acelemiz yok." Tatlı bir şekilde uyarmak istesemde bir anda bana tutulan silahla şaşkına dönmüştüm.
"Çok üzgünüm diana hanım. Bunu yapmak zorunda kaldım." Silahı bana tutuyorken direksiyonuda bırakmıyordu.
Ömer abinin bu dediğinden sonra onun bunu bilerek yapmak istemediğini anladım. Silahı tutuyorken yoluda gözlerindeki yaşla takip etmeye çalışıyordu.
"Neyle tehdit ettiler seni ömer abi?" Benim yüzümden hayatı kararan birisi daha görmek istemiyorum.
"Kızım... kızımla tehdit etti alcaklar. Sizi havaalanına bıraktığımda kızımı depodan alacağımı söylediler tekrar özür dilerim." Ömer abinin daha 6 yaşındaki çocuğuna bu travmayı hangi alçak hangi para düşkünü yapabilirdi ki?
"Önemli değil. Silahı indirebilirsin ömer abi içinin dolu olmadığını biliyorum kaçmayacağım." Dememle silahı indirdi.
Kaçırılıyorum korkusu bir tarafa sarsada bir çocuğun da hayatı ortadaydı.
Yol boyu olacakları düşünürken ömer abi geldiğimizi söyledi. Araçtan inip kapımı açtı ardından bende araçtan çıkıp Havaalanına girdik.
Kocaman olan havaalanında bu gece birkaç kişi vardı. Buna oldukça şaşırsamda şuanki içinde bulunduğumuz konu bu değildi. Daha ciddi bir konu.
"Bu taraftan diana hanım." Ömer abi arkamda iken bana yolu gösterdi. O tarafa doğru ilerlediğimde birkaç hostes gördüm.
"Diana hanım bu geceki ucuşunuz bizimle olacak." Kadın gereksiz yere fazla gülümsüyor olması midemi bulandırmıştı adeta. Kısaca başımı salladıktan sonra ömer abilik bir durum olmadığından herhalde gitmişti. Kısaca bu hostes ile piste kadar gidiyordum.
"Uçağımız bu önden gecin lütfen." Önümden çekilip yol verdiğinde derin nefes aldım. Ardından ucağın merdivenlerine yaklaştığım an enseme carpan şeyle yere yığıldım.
Tek hatırlayabildiğim maskeli bir adamın beni ucağa taşımasıydı.
Vücudum bir oraya bir buraya savrulurken uyanabildim. Büyük bir arabadaydım camdan dışarıya baktığımda ayın ışığı sayesinde dağın başında olduğumuzu anladım.
Ellerim baygın olduğumdan herhalde bağlı değildi. Yanımda da iskelet kadar adam vardı. Hala baygın olduğumu düşünsünler diye gözlerimi kapattım tekrar fakat ani bir frenle yere savrulacaktım yanımdaki iskelet beni tutması sayesınde düşmemiştim.
"Ne oluyor?" İtalyanca konuşuyordu. İyiki anne tarafım italyan. "Araç bozuldu iki dakika bakıp geleceğim." Yanımdaki de, şoför indikten sonra araçtan indi. Kapıyı da açık bırakmış birde. Fırsat bu diana kaç.
Araçtan fırlarcasına indim. Sesimi duymamışlardı ikiside seslice bunu nasıl yapacaklarını konuşuyorlardı.
Bense Koştum yarın yokmuşcasına.
Fakat ormanın içine doğru koştuğumda gördüğüm büyük gölün çevresinde birçok kişi görünce durdum. Gölün heryeri kırmızıya bulanmıştı?
Dur bir dakika!!
Ayin mi yapıyorlardı onlar? Geriye doğru adımlayacağım anda kulağımda duyduğum kadın sesiyle ayaklarım civilenmiş gibi öylece sabitlendim.
"Bana gönderilen kurban senmisin? Kurban olmak için fazla güzelsin." Sırtlandan kaçarken bir aslana yakalanmıştım resmen.
Oy sınırlaması yapmam lazım üzgünüm. 15 oy sonrasına bölüm...
