Make-up artist/Dahmo

07/final

Geçtiğimiz günlerde 24. Yaş günüm vardı.

Bugün Momo hapisten çıkacak! Onu almaya gitmek için hazırlandık.

Jeongyeon, Sana, Jihyo ve ben.

Hapisenin kapısında bekliyorduk. Onu göreceğim için çok heyecanlıydım.

Onu yıllar sonra ilk kez parmaklıklar arasından değil, dokunabilecğeim mesafede görecektim.

Arkadan gelen ambulans sesiyle geri çekildik. Korkmuştum.

Momo'ya bir şey olduysa?

---

6 yıl sonra...

Çiçekciye girip beyaz gülleri aldım. Parasını öderken içimde onu görmenin hüznü oluştu.

Arabaya binip mezarlığın yolunu tuttum.

Bugün onun doğum günüydü ve bir buket çiçek yeterli olmasa da alabileceğim tek şey buydu.

Mezarlıktan içeri girip başında Hirai Momo yazılı olan mezara yürüdüm. Çiçekleri mezarın üzerine bırakıp mezarı okşadım.

Momo'yu çok özlemiştim.

O gün, 6 yıl önce. O ambulans Momo için gelmişti.

Kalp krizi sonucunda hapishaneden çıkmadan vefat etmişti.

Ondan sonra başka kimseye aşık olmadım. Olamadım. Olamazdım.

Her doğum gününde ona beyaz gül aldım. Ölüm yıl dönümünde karanfiller gömdüm mezarına.

Anılarımızı geride bırakmak zordu. Çok zordu.

Bırakamazdım. Hepsi birer anı olmuş olsa bile onu unutamazdım.

Momo'nun öldüğünü öğrendiğim o gece, yıkılış anımdı. Ona son bir defa sarılamadan, belini son bir defa kavrayamadan toprakla buluşmuştu.

Belki anılarımız güzeldi, belki her şeyi mükemmel yaşamıştık ama o topraktaydı ben iste toprağın üstünde.

Onun verdiği şeyler hatoraydı. Çok güzel birer hatıra.

Kendisi olmasa bile kokusu ve hatıraları yanımdaydı.

Onun yerini tutmasa da kalbimde yaşıyordu.

O benim Momo'mdu. Ne zaman istesem yanımda olurdu.

Du. Öncedendi yani. Şuan ise o bir taş parçasının altındaydı.

Beni göremiyordu, ben onu göremiyordum.

Birbirimizi göremesem de hissediyordu. Emindim.

SON..

---

SENA BİRAZ SASIRMIS OLABİLİR ÇÜNKÜ FİNAL YAPMAMI BEKLEMİYORDU.

SONU DA KÖTÜ YAPTIĞIM İÇİN BENİ SİKCEK AMA OLSUN 👉🏿👈🏿

neyse bu fic de bitti diğer ficlerde görüşmek üzere!!