මාලිගාව උසයි.
ඔව් මම ඒක දන්නවා.
ඒත් දැන් නම් හොඳටෝම හති මට.
නතර උනා මම - එක පඩියක් උඩ
අත් වැටට බර දීලා - හතිත් ඇර ඇර
විලි ලැජ්ජාවෙ බෑ
කුමරියෝ තුනක්
නැගගෙන එනවා උඩට
මම එහෙම ඉන්නකොට
මම ඔලුව නැමුවෙ නෑ
ලඟටම ආපු එයාලා
ආචාර කලත් මට
මාව නොදැක්ක ගානට
උඩට නැංගා එයාලා
ආචාර කලාට පස්සෙ
ගගා කුටු කුටු
මොනාදෝ.....
"Excuse me miss ,
සෑහෙනට ලොකුයි - මේ මාලිගාව
පාර පෙන්නනවද මට - එළියට යන්න ?"
දෙවෙනි එකී ලොකු එකීට
කුටු කුටු ගානකොට මොනාද
චූටි එකී මට හිනා උනා
කටේ දත් සේරම පෙන්නගෙන
චොරද මන්දා...
"කිරුළ හිමි කුමාරවලු
බඳින්න නම් ඉන්නෙ
පුහ් !
උදව්වක් කරන්නම් එහෙනම්
අදට විතරක් ඔන්න
වෙන්ඩ නෑනෙක් විදිහට."
රතු පාට මල් වැටුන කහ පාට රැලි ගවොමක්
වැලමිටට එනකල් පිම්බුන බෝරිච්චි අත්
උකුලත් ඇති පපුවත් ඇති පිරිපුන් වතක්
කෝපි පෙන පාට මූණට කලු පාට ඇස්
ඒ මූණෙ හැඟීම් පවා හරිම ගාම්භීරයි
මට එයාව දැකලා පුරුදුයි !