Glimmer of Hope

Chapter 3

Taimtim kong tinitigan ang lalaki nang bigla itong sumulpot habang umiinom ako ng tubig sa kusina. I slit my eyes as I look at him. Seryoso siyang nakatingin sa akin na tila ba nakikipagmatigasan sa akin.

I gulped the last drop of water and put it down the counter. Tinignan ko siya ulo hanggang paa at mukha naman siyang disente. I don't know this guy and I don't trust his presence.

"Why are you here?"

His pair of black deep eyes were staring back at me. Nakapilantik ang makakapal at mahahaba niyang pilik mata. His brows were thick. May ilang buhok sa pagitan ng kilay niya na nagdurugtong dito.

He has a pointed nose, pouty lips and well shaped jaws that makes him look more masculine and fierce. Moreno siya at maganda ang hubog ng katawan. Maybe he's working out.

I stopped checking his features out when he answered. "Ikaw dapat ang nakakaalam niyan. I wouldn't be here if it's not because of you."

Kumunot ang noo ko. "And what do you mean by that?"

"Your parents made me come here. Napakasakit mo kasi sa ulo."

Sagot niya sa mismong tanong niya. Marahil alam na niya ang balak kong itanong sa kaniya kaya inunahan na niya ako.

Why would they ask him to be here? Maybe a bodyguard? Hindi ko naman kailangan ng bodyguard dahil kaya ko naman ang sarili ko. And I don't need someone summoned by them dahil siguradong magiging miserable lamang ang buhay ko.

"Well, I don't need you so you can leave now." Akma akong aalis na sa kusina nang bigla siyang magsalita.

"Well, I don't take orders from you."

Nauna siyang umalis sa kusina at pumunta sa sala. Naiiritang napatingin ako sa direksyon niya at hinabol siya.

"This is not your house! Leave now!"

Nanggigigil ako sa mokong na ito. How dare he step into our house and act like he lives here?

"Auntie said feel at home so I have the rights to feel at home."

Ngisi niya at prenteng umupo sa paborito kong pwesto sa sofa. Kumuyom ang kamao ko habang mabibigat ang hininga.

Umiinit ang ulo ko sa lalaking ito. Bakit naman siya pinayagan ng mga magulang ko na pumasok dito sa bahay? Wala ba talaga silang kahit katiting na pagaalala sa pwedeng mangyari sa akin? This guy is a trespasser!

But she knows my mom. So he's not really a trespasser dahil may permission siya na pumasok dito sa bahay, right?

Does grandma also know about this?

I took a deep breath before standing a few meters away from him. He just look at me with amusement in his eyes. I can sense that this guy might bring me trouble and I don't like it. And I don't like the way he looks at me!

Nagisip ako ng mabuti dahil ayaw kong magpadalos dalos sa mga sasabihin ko. I must keep my composure! Kanina ay masyadong nawala ang cool ko dahil sa bwisit.

"Bakit daw kailangan ka dito?"

I calmly asked. Tinuro niya bigla ang gitna ko kaya nanlalaki ang mga matang tinakpan ko ito. This pervert! Now I really can't keep my cool!

Andaming pumasok sa isip ko. He came here for my..? Oh my gosh! I really have to make him leave now!

Natawa siya ng malakas na ikinairita ko. Kinuha ko ang isang pillow sa sofa at hinagis sa kaniya. Bwisit at naiwasan niya!

"I'm sorry, I don't mean that." Napahawak siya sa sentido habang natatawa pa rin. "I mean to say is the paper. You have the paper right?"

Unti-unting humupa ang inis ko nang maalala ang papel na hinagis sa akin ni Cassandra. Hindi ko pa ito nababasa. Pinulot ko lamang ito sa sahig at inilagay sa bulsa ng pajama ko.