Glimmer of Hope

Chapter 4

Hindi na ako nagpaalam kila mama at papa dahil mabilis akong lumisan ng bahay pagkatapos kong takbuhan ang walanghiyang Atticus na iyon. Dumiretso ako sa unit ko at nagtipa na rin ng mensahe kay Alisson para ipaalam sa kaniya na nandito na ako.

Nakahiga ako sa kama at kinakapa ang sariling dibdib dahil hanggang ngayon ay malakas pa rin ang tibok nito. What the heck happened back there?

Why did I even allow that guy to come close to me? I can't let my guards down ever again. This is so not me. I shook my head to forget about that for a meantime.

Pinagmasdan ko ang aking unit. This is where I did something horrible. I know my parents will come here later when they finally found out that I left the house. Alam naman nila na narito na ako nagiistay dahil hindi ko kayang tagalan ang presensya nilang dalawa. Lalong lalo na ang bahay na iyon na tila kulungan para sa akin.

I looked down to check my wrist. Pagaling na ang sugat na ginawa ko sa aking sarili ngunit mahahalatang may mas bagong sugat na nakapatong dito dahil sa kalokohang ginawa ko sa ospital. I laughed at myself bitterly.

It really is painful, yes. But I really can't explain the feeling I felt that night when I did.. it. It's addicting. Parang mainit sa pakiramdam na siyang nagpapalutang sa akin. May ganoon ba? Nasasaktan ka pero para kang dinadala sa karimlan?

I took a deep breath when I felt the familiar urge again. It would be useless. Besides there's a part of me that I really don't want to die that way kasi kung matagal ko nang gusto ay tumalon na ako sa building na ito para sure talagang wala na, hindi ba?

Well, everybody wants to die a happy death right? Iyong tipong sobrang tanda mo na. Iyong masaya ka sa buhay na sa sobrang kasiyahan ay maaari ka nang magpahinga.

I haven't felt that feeling yet. Pero mararamdaman ko pa kaya?

Hope.

Yes, I still hope. Even if that invisible knot is nowhere to be found, I'm still hanging into it. I kept that glimmer of hope in my heart. I don't want to be with the stars yet. I want the stars to keep my hopes, my dreams.

That night was just so impulsive. Masyado akong nadala ng emosyon ko dahil sa mga ginagawa ng magulang ko. I don't want to be caged in another cage. Masyado nang marami ang pader na nakapaligid sa akin at ayaw kong dagdagan pa nilang muli dahilan upang hindi na ako makahinga ng mapayapa.

At least I can still move freely on my own as long as I'm not with my parents. Iyong magisa lang ako dahil mas gusto kong magisa. Walang nananakit sa akin.

I stood up and roamed my eyes. Malinis pa rin ang condo ko kahit na medyo matagal akong nawala rito. Maybe Alisson is coming here.

Hindi naman maliit ang unit ko, tama lang para sa dalawang tao pero dahil magisa lang akong nakatira dito ay malaki na ito para sa akin.

Pagpasok ng unit ay living area agad with an L-shaped sala set and television. May maliit na coffee table sa gitna. Beige ang walls and wood ang sahig that made it look clean and modern. Mayroong pinto sa gilid ng pader na patungo naman sa master's bedroom kung saan ako natutulog.

My bedroom has wooden brown na sahig and the walls are painted with white. Uminit ang pisngi ko ng tumingin sa pader. Naalala ko ang nangyaring ginawa ni Atticus kanina. Parang bawat tingin ko sa pader ay siya ang maaalala ko. I shook my head again.

My pink queen sized bed with lots of soft pillows and plushies rest on the corner of the room. May malaking bintana doon kung saan tumatama ang sinag ng araw. Ngunit kung nakasara ang kurtina ay hindi mo maiisip na umaga na. May mini sala set and coffee table din sa loob at mayroon television sa gitna. May mga shelves din doon for my things, decorations and books. I also have a walk in closet, just enough for my things.