12.06.2015
----------------
Cuma
Bugün son şanstı seni görmek için.Kaç kere dolaştım o merdivenlerde? Kaç kere geçtim seni gördüğüm bahçeden?Saymıyorum ama artık.Üzerindekiler yine çok yakışmış.Özenmişsin bugün kendine belli.Veremedim sana yine bunları. Vermedim.İstemedim belki de.O kızları tanıyorum. Neden öptüler seni?Neden sıcak baktım yüzlerine?Neden yanımdan geçip gittin?Neden senin yüzüne bakamadım?Bunlar bir yana ben daha senin gözlerini inceleyememiş,derinliklerinde kaybolamamışken neden bu kadar yakınsın bana?Ya da nasıl bu kadar acı verebiliyorsun bana?Hiç konuşmadık ki biz.Anca bir iki sorudur.Hayır,hayır...Kıskanmadım o kızları.Sadece canım yandı.O mavi gözlü olan.Evet sarı saçlı o işte onu da benim arkadaşım seviyor biliyorsundur.Biz yakınız diye belki sen de kıskanmışsındır beni ha?Onlar bir ara sevgiliyi ama biz seninle hala bir hiçiz!Ama gözlerin yeter be seni seviyorum.
-Aynı anda başka sayfa-
Süt ve bisküvi yiyorum.Aklımda yine sen.Kapıdan elinde cips poşetiyle çıkınca kaldım yine şaşkın.İlk önce yadırgadım ama düşündükçe gülümsedim.Eve gelince daha doğrusu gelirken senin çocukluğuna benzeyen tam üç çocuk gördüm.Bilmiyorum.Çok güzeldi.
Şimdi sen sorarsan belki ''Çocukluk fotoğraflarımı nereden buldun?'' diye.Buldum.Evet bir yerden buldum diyelim.Ama hafızama kazıdım.Şimdi ben yine sana sayfalarca saçmaladım ya acaba sen şimdi rahat uyuyormusun yatağında.Ya da düşünüyormusun o kızları. Belki de hayal kuruyorsun.Ama ben ne diyorum.Kesin şu an tembellik yapıyorsun.Ha unuttum kusura bakma.Kapılarda sallanıyordun kolundaki pazularu göstermek için.Ah siz erkekler... Neyse.
* Her pencere,pencereden bakan kimse olmasa bile,iki taraftan da bir bakış oluşturur.
Beatrice Columbia,Mahremiyet ve Kamusallık
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIR FAKIR ERGEN
Non-FictionRastgele yazmaya başlanmış satırlar,ağızdan dökülemeyen kelimeler.Belki de hiç gönderemeyeceğini bildiği mektuplar bütünü...Yazılanlar gerçeklikle iç içe bir hikâye mi değilmi o değişir ama anlatılanların bir ergenin gözünden olduğu kesin...
