Rastgele yazmaya başlanmış satırlar,ağızdan dökülemeyen kelimeler.Belki de hiç gönderemeyeceğini bildiği mektuplar bütünü...Yazılanlar gerçeklikle iç içe bir hikâye mi değilmi o değişir ama anlatılanların bir ergenin gözünden olduğu kesin...
Ellerim her zaman soğuklar.Parmak uçlarımı ısıtmaya ihtiyaç duymadığımdan belki de.Ama yok...Vitaminsizlikten olsa gerek.Göz altı torbalarımın sebebi de bu değil mi zaten?Bir de uykusuzluk... Aciz ve çaresiz olmaktan sıkıldım.Utangaç biri olabilirim ama sinirlendiğimde gelen deli cesaretime ben bile hayranım.Her şeyi planlı yapacağım.Sevgilimden ayrılmalıyım ama şimdi değil.Şimdi olmaz.Gitmemen için her şeyi yapacağım.Daha yeni başlıyor.Tamam çok bir şey yapmış gözükmüyor olabilirim.Ama bu bile fazla benim için.Zaman hem çok hem az.Aşk hem tatlı hem acı. Sevgi ise sabır olduğu sürece sonsuz.Ben mi?Ben yeşilim.Herkes maviyi severken ve sen maviyken ben yeşilim.Karşındayım ve zıttım.Dedim ya elim hep soğuk.Bunun içindir belki de kapının orda koluna dokunup geçince irkilmen.Benim şaşkınlığımda kendi cesaretime tabi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Akılda her daim sessizleri ezme kurnazlığı saklıdır. -Andrey Platonov,Çevengur-
