08.11.2015
----------------
Pazar
14:53
Geçenlerde sana bir mektup yazmıştım.İçimden ne geliyorsa yazmıştım.Yazdıklarımı unutunca zarfı dayanamayarak yırttım.Senin okumayacağını bilerek yazmışım.Sonra evde bir kutu buldum.İçine seninle ilgili şeyleri ve değerli anılarımı koymaya karar verdim.Bu defter sığmadı.Benimde elimde seninle ilgili pek bir şey olmadığı için şarkı sözü yazdım kağıtlara.Dinlediğim bazı şarkılar.Sözlerine internetten bakmak yerine tekrar tekrar aynı yerleri dinleyip elimde kağıt kalem,yazdım sözleri.
Beni görmezden gelmene katlanamıyorum.Her fırsat bulduğumda soluğu senin yakınında alıyorum ve ne bileyim...Bu çok kötü.Ama artık dayanamıyorum.Bu cümleyi kaçıncı söyleyişim? Dayanamıyorum desemde işte şu an burda yaşıyorum ve sana bu satırlarla meydan okuyorum.Tabi keşke tek derdim sen olsan.Keşke geçen cuma seni düşünerek uyandığımda ve dışarı çıktığımda şok geçirmemiş olsam.Neyse ki çözülmüş daha doğrusu çözülmesi gereken bir olayı sana burada anlatmayacağım.Belki ilerde neler hissettiğimi anlatırım ve sen de öğrenirsin.
*Her bireyin kendini dünyanın merkezi,tek ve en yüce varlık,her şeyin başı be sonu sandığı bir ülke nasıl bir ülkedir?
-Lyonel Trouillot,Bağımsızlık Kutlaması-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIR FAKIR ERGEN
Non-FictionRastgele yazmaya başlanmış satırlar,ağızdan dökülemeyen kelimeler.Belki de hiç gönderemeyeceğini bildiği mektuplar bütünü...Yazılanlar gerçeklikle iç içe bir hikâye mi değilmi o değişir ama anlatılanların bir ergenin gözünden olduğu kesin...
