20.06.2015
------------------
Cumartesi
19:21
Annem çalıştığı yerde olay yaşamış.Tabi elin işi eziliyor.Bir şey diyemezsin.Ama isyan ediyor o da haksız yere azara.Morali bozuk.Benim başım ağrıyor.Onun için üzüleceğime yine seni düşünüyorum.Ne kadar bencilim.Bir de egoist insanlardan hazzetmem sözde.Bazen öyle anlar geliyorki sanki tüm Dünya benim yüzünden yıkılsa hiç üzülmeyeceğim.Hissetmiyorum.Üzüntü duymuyorum.Bilmiyorum.Belki başıma gelmediğinden dur.Belki de kahrolurum.Ama şu an sadece düşünüyorum.Gözümden yaş düşsün diye kendimi sıkıyorum.Daha da kötü oluyorum.Şimdiki ortamını sorarsan hava sıcak ve elektrikler gitti.Hayır.Tabi ki de sadece boş kaldığım zamanlarda seni düşünmüyorum.Her dakikanın saatin tik taklarında ilerleyişi gibi sen de benim zamanımsın.Konuşsan belki güzel olurdu.Aklımın içinden mi? Sakın çıkma. Hep bir köşede dur.
*Başımıza gelen bütün korkunç şeyleri olumlu bir şey olarak algılamak bir mecburiyet olup çıktı.Olumsuzluk,eksiklik,tatminsizlik,mutsuzluk gittikçe daha fazla,ahlaki kusurlar olarak görülüyor.
Alenka Zupančič,Sonsuzun Fiziği
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIR FAKIR ERGEN
No FicciónRastgele yazmaya başlanmış satırlar,ağızdan dökülemeyen kelimeler.Belki de hiç gönderemeyeceğini bildiği mektuplar bütünü...Yazılanlar gerçeklikle iç içe bir hikâye mi değilmi o değişir ama anlatılanların bir ergenin gözünden olduğu kesin...
