පිපුනානම් හැඩවී හද විලෙහී පෙම් මල වී
සුවදයි කුමුදිනියේ මගෙමයි
අපි අයේ හමුවෙවිද කවදා මං නොදනී
පුදුමයි හිත මුමුණයි ඔබ ගැනමයි
තව ඉන්න හිතෙනා වැව්බැම්ම මත මා
හාදු තියමි සුළඟට තනියේනීල නයන කරකා මාව මගැර බලනා
සොබනා මුනිවත රකිනා
හබළකි වැව සිඹිනා තාලෙට දිය බිඳිනා
සොබනා මුනිවත රකිනා
සොබනා ඔරුවක මල් පුරවා
මල් කුමරුට පිටුපා ඇදුනා"සෝමා...දැන් ඔය හට්ටි දෙකත් බෑවානම්..."
"එහෙමයි ලොකු මැණිකේ."
"හා හා ඔය බලාගෙන බම් හදිස්සියක් නැතුවා...උබටත් ඉවසීමක් නෑනෙ බොල..."
"සමාවෙන්න අපෙ ලොකු මැණිකේ..."
"හට්ටි බිදුනට නම් කාරි නැතුවා ඒත් උබේ ඔය කලබලේ නිසා උබ ලගදිම හොද අඩව්වක් අල්ලන පාටයි... අර දරු පව්ල ගැන හිතලා හරි පරිස්සමෙන් වැඩ කරපම්."
උදේන්ම අවදි වෙලා දත කට මැදන් මං මුලින්ම කලේ කාමරේ අයිනක තිබුන රේඩියෝ කෑල්ලෙ හඩ අවදි කරපු එක. ලාවට ඇනෙන රැව්ල් කොට අතරින් අතක් අරන් ගිය මම අල්මාරිය ඇරලා කලු පසුබිමේ සුදු පාටින් බතික් කරපු සරමක් අරන් ඇද ගත්තා.
YOU ARE READING
ශ්වේත අග්නි
Ficción General"මල්ලි, මට අරූව දීපම්!" "හහ්?" "අර කොන්ඩකාරිව මට දීපම්..." "උබ ඔය ඉල්ලන් කන්න යන්නෙ මයෙ අයියන්ඩි..." ඇස් දෙක ඉස්සරහටම ආව ඒ රූපේ මගේ විතරමයි. නරේන්ද්රසිංහ වලව්වෙ පොඩි හාමුගෙ මැණිකෙ වෙන්නෙ උබ විතරයි මගේ රිශී... . . . "උබට කොහෙන් ආපු හයියක්ද වලව්වෙ පු...