★~Mikey×Reader~★

Geçmiş

Daha 10 yaşında falandım.

Annemi hiç tanımadım, beni küçükken babama terk etmiş. Bu yüzden babam benden nefret ediyordu.

Şiddet uygulardı ama aşırı değil...Daha çok piskolojik baskı.

O zamanlar babamın iş nedeni ile Japonya'ya gelmiştim. Babam çok tanınan bir iş adamıydı.

Japonya'da olduğumuz için rahatça dışarı çıkabiliyordum.
İngiltere'de çok fazla tanıdık olduğu için fazla dışarı çıkamıyordum ya da babamın peşinde olan fidyeciler yüzünden.

...

Sabah uyandığımda babam evde yoktu. Ben de bunu fırsat bilip dışarı çıkma kararı aldım.

Daha yemek bile yemeden, üstümü bile değiştirmeden pijamamla dışarı çıktım.

Her zamanki gibi ara sokaklara girip boş boş geziniyordum. Biraz daha dolaştıktan sonra kaybolduğumu fark ettim.

Kaybolmaktan korkmam ama babamın çok kızacağını bildiğim için ağlamaya başladım.

?: Hey! İyi misin? Bir sorun mu var?

Kafamı kaldırdım.

Lori: Kaydoldum.

Çocuk çok şirin birine benziyordu.

?: Hmm... Benimle gel!

Lori: Ha?

?: Kayboldun değil mi? Ailen seni bulana kadar tek kalman tehlikeli.

Lori: Hm hm.

?: İsmin ne?

Lori: Lori... Lori Granbel.

?: Japon değil misin?

Lori: Evet. Senin adın ne?

Mikey: Manjiro Sano ama Mikey de!

Lori: Tanıştığımıza memnun oldum!

Mikey: Bende! Hadi gel.

Ayağa kalkmama yardım etti.

Mikey: Seni arkadaşlarımın yanına götürücem.

Kafamı salladım.

...

Arkadaşlarının yanına vardık.

Mikey: Selam çocuklar!

?: Selam Mikey... Bu kim?

Lori: Ben Lori.

Mikey: Yolunu kaybetmiş. Bir süre yanımızda durucak!

Kaç yaşındaydı bu aşırı uzun ve neredeyse hepsi belalıya benziyordu.

...

Hepsiyle tanışmıştım. Onların yanında durmam pek iyi olmazdı çünkü babam görürse daha çok kızardı.