Mâzi Yolu

Bölüm-1

Taksiden inerek ayağımı yere bastım.
Eski mahalleme çocukluğuma ve en çokta canım babama duyduğum özlem kat ve kat daha fazla arttı.

"Ece ne dikiliyon orda davetmi bekliyon gari" ahh anne ahh iki dakika nefes aldırmıyorsun ya.

Annemin tehdit dolu bağırışlarına daha fazla katlanmamak için taksinin bagaj kısmına gidip kendime ait olan bavulları aldım.

E siz şimdi merak ediyorsunuz olayları ben kısaca size şöyle bir özet geçeyim.
Dayımın vefatından sonra kimsesiz kalan yengem ve kuzenimin yanına eski mahallemize taşındık, normalde yengemler istanbula bizim yanımıza gelecekti fakat yengem ayağını kırınca evdeki işleri kuzenim Neva tek başına üstlenemezdi, birde babasını yeni kayıp etmişken bu yük ona çoktu. Bu nedenle ben 14 yaşımdayken taşındığımız İzmir'deki eski mahallemize geri döndük.

Bavulları zar zor aldıktan sonra yamula yamula taksiden uzaklaşıp kaldırıma geçtim. Hayır ne diye bu kadar eşya almıştım ki kargoyla aldırıverirdim kalan eşyaları.

Biraz daha rahat bir pozisyon aldıktan sonra etrafa bakınmaya başladım babam vefat ettiğinden beri ne bu mahalleye nede izmire ayak basmıştım, şuan burda olmak sanki bir rüyanın içindeymiş gibi hissettiriyor.

"Anne, abi hadi napıyonuz orda hala valla ağaç oldum kök saldım haa."

Ben isyan etmeye devam ederken abim bi an bağırarak "Sus lan bi geliyoruz işte" diyerek bana kızdı. En son ağzımı kapatıp gelmelerini bekledim.

Tüm eşyaları aldıktan sonra benim olduğum tarafa gelip kaldırıma çıktılar
"Hangisi yengemlerin evi?" Diyerek etrafa bakındım tekrar.

Baya bir baktıktan sonra hâlâ daha bulamayınca abime döndüm.
"Arkandaki gerizaklı" azarımı yedikten sonra arkama yengemlerin evinin yanındaki evimize döndüm abim ve annem çoktan evin bahçesine ayak basmışlardı, bende vakit kayıp etmeden peşlerinden ilerledim.

Anahtar annemde olduğu için o kapıyı açıp eve girdi. Bizde arkasından girip eşyalarımızı bıraktık. Beklemeden hemen yanımızdaki eve doğru hızlıca yürüdüm. Evin ziline bastım fakat açan olmayınca arka taraftaki çardağa doğru ilerledim. Ordalardı.

"Oy hoş gelmiş benim havuç kızım"

Kendimde nefret ettiğim özellikler-1
Kızıl saçlı olmak

"Hoş geldin Ecoş"

"Hoş buldum ya çok özledim sizi"

Yengem ve kuzenim abim ve annemlede selamlaştıktan sonra yengemlerin evine girdik çünkü bizim eşyalarımız hâlâ tam değildi.

"Kuzularım Neva birşeyler yapmıştı yol yorgunusunuz hadi mutfağa geçinde yemek yedikten sonra uyuyun yatak hazırlattım ben" yengem şu durumda bile bizim için Nevayı çalıştırmış. Şuan bize gülüyor ama kim bilir içinde nasıl fırtınlar kopuyor.

Hepimiz mutfağa geçip masaya oturduk yemek yerken ekmek bitince "Benle Neva ekmek almaya gidelim hem mahalleyi görmüş olurum" diyerek Nevaya kaş göz yaptım.

"Tamam hadi kalk acele et seni bekleyemem koşup giderim valla" söylenerek ayağa kalkarken kıçına ayağımdaki terliği fırlattığımda "Ahh yavaş lan öküz" diyerek mızmızlanmaya başladı.

"Beklemessen daha beterini yaparım ha" diyerek ayaklandım Nevada o sırada işaret parmağını gözünün altına koyup aşağı doğru çekiştirip "PIŞIKK" Dedikten sonra koşarak kaçmaya başladı.

Hafifçe saçımı başımı düzene sokup peşinden koşturmaya başladım oda hemen ayakkabılarını giyip kaçmaya devam etti üst kattaki mutfakta yemek yediğimiz için alt kata inmek için merdivenlerde kovalamaca oynamaya devam ettik. Neva benden daha çok önde olduğu için evin kapısını açıp hızla koşmaya devam etti bende evin kapısına vardığımda kapı kapanmadan az bir farkla sıyırmıştım fakat kolumu çok kötü çarptım.