Ne olursa olsun insan üzülüyor , kıyamıyor sevdiğine. Bundan sonra herkes kendi yoluna bakacaktı. Çünkü artık o evliydi. Bense bir harabe misali kırık dökük..
Ama hala hayattaydım. Elbette üzüldüm hemde çok. Bu nasıl bi duygu bilir misiniz ? Biz çok ama çok mutluyduk yada ben öyle sanıyordum. Çok zaman geçmeden gelen haber beni adeta intahara teşebbüs etmeye kadar götürmüştü. Bora'nın eşi hamileydi. Hemde ikiz çocuklara.. ne mutlu hikayemiz var değil mi ? O , orda gününü gün ederken ben burda onun aşkıyla yanıyorum. Neden ? Çünkü ben sevdim , ben özledim , ben aradım , ben merak ettim ... Hep BEN , BEN VE BEN. Sonunun bu olacağını bilsem başlar mıydım diyorum. Ama eğer başlamasaydım bu kadar tecrübeyi de edinemezdim. Yalan yok üzerimde bu konuda çok emeği var. Bana kimseye güvenmemem ve kimseyi sevmemem gerektiğini öğretti. Ne önemli değil mi benim yaşadığım çektiğim acılardan sonra. Şimdi o mutlu ; iki tane kızı var Birinin adı Ceren diğerinin ki Selen. Inşallah bana yaşattıkları çocuklarına maal olmaz diye dua ediyorum. Çünkü onlar masum , onların suçu günahı yok. Düşünebiliyor musunuz ? Hala onların iyiliğini düşünüyorum. Ama ne yapabilirsiniz ki ? Siz seviyorsunuz , bırakılıyorsunuz ve aldatılıyorsunuz .. intikam mı ? Denedim. Ama bi yolu yok sadece içim içimi yedi durdu.. elimden yine birşey gelmedi inanın insanın gözü hiç kimseyi görmüyor ..
