Olayların üzerinden zaman geçtikce sizde Anlıyorsunuz. Ağlamanın zırlamanın kendini parçalamanın kimseye bir faydasının olmadığını..
Hayat bu işte diyorsunuz hiç bir zaman filmlerdeki gibi mutlu sonla bitmez aşk hikayeleri, mutlaka üzülen , kırılan bi kalp kalır arkada. Peki o kalbi kim tamir edicek ? Bunu düşünen var mı ? Tabiki yok. Asla da olmayacak arkadaşlar kendimizi kandırmayalım. Sonuçta herkes kendi yoluna bakıyor. Herkes kendini düşünüyor , bizler kimmiyiz ? Bizler biraz kalbiyle oynanmış ve kenara atılmış kızlarız. Boşuna dememişler. Savaşta ve aşkta her şey mübahtır, Diye. Herkes kendi kalbinin gittiği yola bakar kimse kimseye acımaz. Kural budur. Hikayeye gelince Bu hikaye tamamen gerçek ve bana ait. Bu konuda bir şüpheniz olmasın arkadaşlar
✴Şimdi yorumlarınızı bekliyorum , lütfen içinizden gelenleri yazın bana. Umarım beğenmişsinizdir
