EMPIRE HIGH

Chapter 41

Ranked3inMystery/Thriller~~

Chapter 41: Desolate Day

Ethan's POV

It's a big explosion. Good thing, hindi pa ako malapit sa cafeteria. But I witnessed the faces of the other students na nakakita rin ng nangyari. They were afraid.  Kaya hindi na ako magtataka pa kung madami na ding matatakot simula ngayon. After all, alam naman halos lahat ng estudyante dito na maaaring mangyari ang isang paniniwala noon mula sa mga dating estudyante dito. And I must say, mukhang tama ang pananaw ng dating Reyna.

Umiwas na lang ako mula sa mga nagkakagulong estudyante. I don't even went back to Fuschia's place dahil kilala ko siya. With the explosion that happened a while ago, malamang papunta na rin siya dito. She's hard headed.

Liliko na sana ako sa isang pasilyo nang natigilan ako dahil sa nakasalubong kong walang kwentang lalaki. Tss. Badtrip.

"A student?" he asked with cold voice pero sa kabila noon ay halata ang sarkastikong boses nito.

"Beware of your words. I'm not just anyone." Blangko kong saad hanggang sa tumaas na ang sulok ng labi ko dahil sa kanyang reaksyon.

"Then beware. I'm a somebody." He answered also while smirking. Pero imbes na matigil ako ay mas napangiti pa ako lalo sa sagot niya.

I'm not just a nobody. He's a somebody. Then it's quits. Prepare for a man battle. With a twist.

Fuschia's POV

"Klaio." Hindi ko naiwasang banggit sa pangalan niya nang makita ko sila sa aking harapan.

Oh great. I'm not in my illusion. They're real. Klaio Satara together with the girls are now going in my direction. They're alive. 

No wonder. Malamang hindi tinanggap sa baba. Well, they're more than devils. Except for Jeena.

"Thinking how we survived? Right? Well, it's gangsters' instincts." saad ni Lexine nang makalapit sila sa akin. But before they smirked on me ay agad na lang silang napairap sa sinabi ko.

"No. I'm just thinking. Bakit hindi pa kayo namatay."




Kitang kita ko ang bahagya nilang pagirap pero kinalaunan ay sumilip sa akin ang munti nilang pagngiti na alam kong ikinatuwa ko din. I consider them as sisters.

Nabaling ang paningin ko bigla sa apat na bangkay ng mga babae na ngayon ay binabalot sa puting tela bago buhatin. Looking at these four dead bodies in front of me. I can't avoid but to felt pity on them. Well, this case proves me that a war without blood is nonsense. 

"Anyway, What's in your hand?" takang sabat ni Klaio at tinuro pa ang hawak kong lalagyan na hugis libro.

"Obviously a box." Sabat na pagsagot naman ni Blairre na siyang ikinatingin sa kanya ng masama ni Klaio. These girls.

Hindi ko na lang sila pinansin pa at itinago ang lalagyan sa aking dalang bag. Nagsimula na din kaming maglakad dahil narito para kami kumuha ng ebidensya.