KAÇAK ( TAMAMLANDI ✔️)

🖤K.6 İki kötü arasında 🖤

Duran aracın arka kapısından inen kişi Şahin ağa denen o adamın ta kendisiydi.

Böyle şansı sikeyim ben!

Dedim nefesim götüme kaçarken. Geri geri gitmeye başladım. Beni bir görürse söylediği herşeyi yapacak fırsatı bulmuş olacaktı. Hemde haksız yere. Bunu istemiyordum tabiki.

Umay diğer tarafta kızım. Bu taraf olmazsa diğer taraf.

Dedim kendi kendime. Tam arkamı dönmüş diğer yöne koşacakken gördüğüm diğer kişi ile bu kez söyleyecek söz bile bulamadım. Şuan karşımdaki insanların arasında elinde telefon konuşarak buraya doğru yürüyen kişi..

İshak!?

Gerçekten İshak'ı görmüş olamazdım değil mi? Bu adi şerefsiz orospu çocuğu beni burada ülkenin taa diğer ucunda bulmuş olamazdı değil mi? Ama galiba olmuştu.

Allah'ım beni hiç mi sevmiyorsun yarabbim?

Bir yanım ateş diğer yanım lav.
Ne tarafa gitsem ölüm hissi.

Bir İshak'a bir Şahin'e gidip gelen bakışlarım Şahin ile göz göze gelmemle donuk şekilde durdu.
Kaşları çatık gözlerinde hem şaşkınlık, hem öfke, hem de şimdi bittin sen bakışları vardı. Bir anda hızlanıp bana doğru yürüdüğünde bende aynı hızla geri geri gelmeye başladı ama saniyeler içinde dibimde bittiğinde az önce hızlı hızlı aldığım nefesler birden kesildi.

Tuttuğum nefesimi bırakıp alamıyor galiba nefes nasıl alınır unutmuştu ciğerlerim.

Ben geriledikçe o üzerime geldi. Sonunda giriş kapısının yanındaki duvara dayanan sırtımla kollarımdan tutarak hırladı.

" Nereye kaçak!? "

Bedeniniyle duvar arasına sıkışmış gözlerine bakıyor ciğerlerimin nefes almayı unutması gibi dilimde konuşmayı unutmuştu.

" Demek yeni bir numara ile kaçmaya çalışıyordun."

Bir anda eli çenemi buldu. Sıkarak konuştu.

" Ama yemezler."

O öfkeden delirmiş konuşmaya, bir şeyler söylemeye devam etsede onu duymuyor, şuan hemen arkasından geçerken gördüğüm İshak'a odaklanmış gözlerimle önümde Şahin, onun arkasında o orospu çocuğu sırtımdan aşağı ecel terleri döküyordum.

İshak'ın beni görmemesinin tek sebebi şuan aramızda bana bağırıp çağıran ama ne dediğini kesinlikle anlamadığım Şahindi sadece.

Nasıl olmuştu. Nasıl bilmişlerdi Mardin'de olduğumu.

Kapıdan Behram ve diğer adamların çıktığını görsemde tepki veremedim. Behram telaşlı şekilde Şahin'e birşeyler söylesede benim aklım hâlâ bunun nasıl olduğunda dolaşıp duruyordu.

Hadi Mardin'i bildiler, hastaneyi nasıl tutturdular. Nasıl? Nasıl?
Bu şehirde olduğumu kimse bilemezdi.

O an aklıma Suzan geldi.

Sadece o. Suzan... Ona söylemiştim...
O muydu beni satan?
O muydu Mardin'de olduğumu söyleyen. Neden? Nasıl yapardı?

İhanete uğramış gibi hissediyordum kendimi. En samimi arkadaşımdan sırtımın ortasına bir hançer yemiştim. Zehirli bir hançer.

Şahin bedenimi öne çekip tekrar duvara çarptığında geldim kendime.
Dolan gözlerimi gözlerine kaldırdım.

" Nefes al! "
Çenemdeki eli yüzümü sarstı.

" Nefes al!
Dicle! Nefes dedim sana nefes al! "

Ne nefes alabildim ne de nefes almak istemiyorum artık zoruma gidiyor diyebildim. Kararan gözlerimle olduğum yere bıraktım kendimi.