Condemn Her

Kabanata 5

Kabanata 5

Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko kung paano ko ba sasabihin kay Khail ang totoo. That I cheated on him with a random stranger.

Sa takot kong iwan niya ako once na masabi ko sa kan'ya ang totoo, I left him sa labas ng bahay namin. Pumasok ako na parang walang nangyari.

Hindi na rin nag-abalang magtanong si Papa at ang mga kapatid ko, alam kasi nila ang ugali ko. Hahayaan lang nila ako hanggang sa ako na mismo mo magkukusang sabihin sa kanila ang problema.

Ganito pala ang pakiramdam na may bitbit tayong hindi natin masabi sa ibang tao—na tiyak na sisira sa lahat ng iniingatan natin.

Paano naaatim ng mga manloloko na umaktong parang walang nangyari? Lalo na sa harap ng partner nila?

They seem fine and proud.

“Good morning, Faith!” bati sa akin ni Angela, kasama kong nurse na duty rin ngayong umaga.

Ngumiti ako at binati siya pabalik. “Good morning!”

Dumiretso ako sa computer table para tingnan ang chart ng mga pasyente ko. Medyo advance na ang hospital na pinapasukan ko. Mayroon pa rin naman kaming chart na hinahawakan, pero nililipit naman agad ito sa website ng hospital para mas madali namin ito ma-access.

Wala pang ilang minutong nakatingin sa computer, natulala na lang ako bigla.

Sa totoo lang, wala pa rin akong matinong tulog. Gusto ko na lang tapusin itong lahat pero hindi ko rin naman alam kung paano at saan magsisimula.

Hindi ko naman ginusto ang mga nangyari, and I was drunk! Tangina. Mabuti pang hindi na lang ako sumama sa puyetang bar na iyon. Pumunta na lang sana kami sa bahay nila Khail gaya ng totoo naming plano noong araw na 'yon.

“Faith,” narinig ko naman ang pagtawag sa pangalan ko pero hindi ko iyon nilingon. I was preoccupied.

It appears that my mental state is still off.

“Hoy, Faith!” Dahil sa gulat at pag-alog sa akin ni Angela nakuha rin niya ang atensyon ko. “Ayos ka lang? Parating na raw kasi 'yong bagong Doktor. Ipapakilala raw tayo. Tara na?” anyaya niya.