Chapter 22

35 4 0
                                    


"Babalik ako wala pang lunch," Sabi ko kay Kurt kahit na puro tango nalang ang nagagawa niya. He'll be with Mizuki though.

My heart hurts every time I look at his state. He can move but is limited, and he also has oxygen in his mouth. Andami ng nakakabit na hose sa kanya. It's heartbreaking, like any moment he'll be gone, pero ayaw kong patulan ang mga iniisip at winawala agad kapag nakakapag-isip ako ng ganoon.

He'll be able to hold out, I know that. Because I have been praying for his recovery. I know my prayers won't fail me. He'll survive this.

Nilingon ako ni Mizuki at tinanguan. "Don't stress too much, andito naman ako. I'll update you, enjoy the date." She winked and displayed a playful smile.

Sinimangutan ko siya dahil hindi naman kami magdi-date ni Eron. She chuckled and shook her head.

I sighed. Si mama nasa alaga niya. Like her son isn't even enough reason for her to leave that spoiled girl. I admit I'm jealous, very jealous of her. She's got my mother's attention and care and Eron's sympathy and deep care. She's got everything I am insecure about.

"Alis na, may sasabihin pa akong secret kay Kurt eh! " Mizuki shooed, look at this woman driving us away.

Nangingiti akong umiling. "We'll be back asap." Huling sabi ko bago lumabas.

"Pinuntahan kita ng maaga sa bahay niyo, I said I'd fetch you there. Kailan ka pa bumalik ng hospital?" Napasapo ako sa noo, right, I forgot to text him again.

"Nagkasalisihan yata tayo, nakalimutan ko rin na susunduin mo ako."

He breathed heavily as he closed his eyes tight. Tumango siya at sinulyapan ako.

"Nakatulog ka naman ng maayos? " He asked, now his facial expression became more gentle.

Tumango lang ako bilang sagot. After that, we remained silent the whole time. Doon ko na narinig ang boses niya nang magbayad kami ng laptop.

If I could vanish because of being too ashamed, I'd do it right now. Sobra-sobra na ang binibigay niya sa akin, hindi ko na alam kung ano pa ang ibibigay ko sa kanya pabalik. Ni pati oras at atensiyon ko halos hindi ko na kayang ibigay sa kanya.

"Ganitong model din naman iyong laptop mo, hindi ba?" He conversed when we were out of the store, hawak niya ang bag ng laptop at ang isang kamay ay hawak ang kamay ko.

Tumango ako. Then he led me to a branded clothing store. Nilingon ko siya at bahagyang humigpit ang hawak ko sa kamay niya kaya nilingon niya ako pabalik.

He arched a brow. "Ako na ang bibili ng susuotin ko sa defense, may pera pa naman ako." Sabi ko, he pursed his lips.

Sinulyapan niya pa ang store bago ako tinanguan. Humigpit ang hawak ko sa kamay niya, he looked at it for seconds before lifting his eyes on me.

Tinungo namin ang isang clothing store, itong hindi masyadong mahal.

I tried to let go of his hand to have a look around pero hinigpitan niya ang hawak doon. When I looked at him, he was already looking at me with his eyes that became so unreadable.

Hinayaan ko iyon at hinigit siya sa isang Aisle na may mga pangcorporate attire.

Kinuha ko iyong kulay pastel blue at powdered pink. He tilted his head as I made him choose between the two. Palipat-lipat kong tinapat sa katawan ko ang dalawang ternong naka-hanger.

"Bilhin natin pareho, bagay ka sa dalawa." Aniya, I grunted and shook my head.

" Isa lang dapat," I shook the clothes and made him have a clearer look.

HE Who Saw the DeepWhere stories live. Discover now