Babamı odama çağırıp, karşısında ağlamak istedim.
"-Tüm benliğimi kaybediyorum baba. Kendime güvenim bitiyor, size duyduğum sevgi bitiyor, şarkılarım bitiyor, sigara bitiyor. Bi o bitemiyor baba." demek istedim.
Bahçeye çıkıp, ağzından köz saçan tütün borusuna hücum ederken düşündüm bunu. Ateşe verdiğim şeylerle konuşmayı seviyordum belki de. Geç de olsa onlara içimde kalan cümleleri söylemeyi çok seviyordum.
İnsan "o olmuyorsa, biri gelsin o olsun" der mi?! Bu vefasızlık, hayata çok değil mi? Adam denilen, bir insan için herkesi siler, herkesi sevmek için tek bir kişiyi bekler mi??
-beklemez dedim.
Gülümseyip, bahçedeki kedilere baktıktan sonra koltuğa oturdum.
Ellerimi semaya doğru açtım, sonra nedense sol elime baktım.
Baş harfini gördüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehrimin Kayıp Kıtası
Aktuelle Literatur365 günün tüm yağmurları bir geceye toplanmış, üstüme yağıyordu. Sonu belli olmayan bir ömrün sonuna adımlıyordum. Dönüş vakti gelmişti, peronda bekliyordum, otobüsün gelmesine 30 dakikadan fazla vardı. Saat 12.00'yi biraz geçiyordu. Telefonumun şar...