le compliqué

Chapter 12

We zijn drie weken verder en er is niet echt wat gebeurd buiten dat Redouan, mijn ex, remember, me soort van stalkt. Hij stond de vorige keer aan mijn school te wachten met een boeket bloemen. Gelukkig had ik die dag de bus genomen naar huis zodat Zayn het niet zag.

Ook ben ik drie dagen geleden 19 geworden. Van Zayn heb ik veel cadeaus gekregen en geld. Hij stond erop dat ik het aannam.

Ik maak me klaar aangezien ik uiteten ga met Yasmine.

Ik trek dit nette outfitje aan, stijl mijn haren en doe mijn make-up.

Daarna stap ik de auto van Yasmine in aangezien ze haar rijbewijs gehaald heeft na haar huwelijksreis.

We zitten in een leuk Chinees halal restaurantje omdat we zin hadden in sushi en wok.

"Dus hoe is het getrouwde leven?" Vraag ik omdat ik haar niet gezien had na haar trouwfeest.
"Echt geweldig Anissa, je moet ook trouwen!"
Ik rol mijn ogen en kijk haar met een speelse blik aan. "Ik weet wel waarom je het zo geweldig vindt," grijns ik. Ze wordt meteen rood en drukt haar hand op mijn mond.
"Waag het niet Anissa!" Wijst ze met haar vinger in de lucht. Ik barst het uit en kijk haar onserieus aan. "Als ik ooit ga trouwen ben ik sowieso ziek," ga ik verder. "Je gaat trouwen met Zayn," giechelt ze. Ik rol mijn ogen en geniet verder van mijn sushi.

"Dit is nog voor je verjaardag, ik ben je niet vergeten hoor," glimlacht ze en geeft me een boeket bloemen met een Swarovski tasje. "Dankjewel had echt niet gehoeven," glimlach ik terug. "Stil stil niet cringe doen," lacht ze en slaat me speels.

Na zo'n uurtje wordt ze gebeld door Yanis. "Schat ik moet gaan, kom ik zet je thuis af." "Kan hij weer niet zonder je?" Zeg ik met een diepe zucht. "Mannen hè, wacht maar tot jij getrouwd bent. Je gaat het direct begrijpen." Ik schud mijn hoofd. "Ga maar ik laat mijn vader me wel ophalen." "Zeker Anissa?" Twijfelt ze. "Ja Yasmine," antwoord ik. Ze bekijkt me twijfelend aan en zucht. "Je bent te koppig om in discussie te gaan dus laat ik je," zucht ze en staat op.  "Zeker dat je vader je gaat halen hè, het is al 22 uur." Ik knik en neem afscheid van haar.

Eigenlijk wou ik gewoon te voet gaan aangezien het maar een twintig minuutjes wandelen is. Ik heb even rust nodig. Ik wil afrekenen maar de man verteld dat Yasmine al betaald heeft. Die bitch.

Ik loop buiten en wandel onderweg naar huis. Ik voel me heel ongemakkelijk worden aangezien ik voel dat ik gevolgd word. Ik loop snel een smal straatje in, in de hoop dat die persoon weg is.

"Anissa," hoor ik Redouans' stem. Hij weer. Ik draai me om en zie hem staan. "Van wie heb je die bloemen gekregen?!" Gromt hij en komt dichterbij. "Van mijn vriendin? Wat bemoei jij je?" Sis ik en loop naar achteren. "Hier blijven jij," gromt hij en pakt me heel hard vast aan mijn pols. Ik krijg tranen in mijn ogen van de pijn en probeer er alles aan te doen om mezelf los te krijgen.
"Je hebt die bloemen van Zayn hè?!" "Nee? Wat heeft hij hier mee te maken. Laat me gewoon los alsjeblieft." Hij schudt zijn hoofd en probeert zijn lippen op die van mij te drukken waardoor ik meteen een kopstoot geef. Hij drukt zijn hand op zijn neus aangezien ik hem daar geraakt heb en kijkt mij meteen woedend aan. "Jij vuile kehba," sist hij en geeft me een platte hand in mijn gezicht en vuisten in mijn maag.

De tranen rollen over mijn gezicht. Hij probeert mijn kleding uit te trekken maar algauw wordt hij naar achteren getrokken. Daar stond hij dan. Zayn. Mijn beschermengel. Letterlijk. Hij is diegene die me altijd uit de nood helpt. Hoe hij weet dat ik hier ben interesseert me op dit moment niet.

Angstig vol tranen kijk ik toe hoe Zayn het hoofd van Redouan tegen de grond blijft slaan tot er bloed uit zijn hoofd stroomt. Hij pakt hem vast bij zijn keel en drukt hem tegen de muur aan. "Je hebt nog een aangename dood, hoerenzoon," sist Zayn en spuugt in zijn gezicht en gaat verder met het slaan. Ik sluit mijn ogen. Ik wil dit niet aanzien. Ik kan niet aanzien hoe Zayn iemand vermoord door mij. "Hou op!" Schreeuw ik. Hij gaat verder en verder tot er geen tikkeltje leven meer in hem zit. Zayns handen en kleren hangen vol bloed.

Hij stormt op me af en pakt mijn gezicht vast. "Heeft hij je pijn gedaan? Het spijt me dat ik niet op tijd was prinsesje." Kijkt hij me vol schuld en medelijden aan alsof hij niet net iemand vermoord heeft.

Op dit moment boeit het me eigenlijk niet of hij iemand vermoord heeft. Ik druk me in zijn armen en barst het uit van het huilen. Hij gaat met zijn hand over mijn haar en drukt mij stevig tegen zich aan. "Ik ben er, het is al goed Anissa," sust hij mij. Zo blijven we een momentje staan.

Ik zit nu in de auto met hem. "Zorg ervoor dat zijn lichaam verbrand wordt Amine," zegt hij aan de lijn. "Komt goed bro," antwoordt Amine en haakt af. Voor even krijg ik kippenvel maar al snel schud ik de gedachtes van me af.

Bij zijn appartement aangekomen loopt hij zijn badkamer in en ik de andere. Ik neem een douche aangezien ik ook al onder het bloed hing dankzij Zayn. Na de douche trek ik een oversized t-shirt aan van hem en een short.

Ik loop de woonkamer in en zie hem op de zetel liggen. Ik ga naast hem zitten en kijk hem aan. "Hoe wist je waar ik was?" Vraag ik stil. "Yasmine vertrouwde het niet echt, ze had een gevoel dat je ging wandelen," antwoordt hij. "Maar hoe wist je dan exact waar ik was. "Doet er niet toe Anissa," zucht hij en gaat met zijn hand door mijn haren. Ik negeer het maar voor nu en druk me stevig tegen hem aan. Hij plaatst zijn handen rond mij en sust me in slaap.